-
1.《和裴端公枢芜城秋夕简远近亲知》 唐·窦常
岁积登朝恋,秋加陋巷贫。
宿酲因夜歇,佳句得愁新。
尽日凭幽几,何时上软轮。
汉廷风宪在,应念匪躬人。 -
2.《和司门殷员外早秋省中书直夜,寄荆南卫象端公》 唐·权德舆
共嗟王粲滞荆州,才子为郎忆旧游。
凉夜偏宜粉署直,清言远待玉人酬。
风生北渚烟波阔,露下南宫星汉秋。
早晚得为同舍侣,知君两地结离忧。 -
3.《秋暮山中怀李端公益》 唐·鲍溶
旧事与日远,秋花仍旧香。
前年绣衣客,此节过此堂。
侍臣不自高,笑脱绣衣裳。
眠云有馀态,入鸟不乱行。 -
4.《秋暮与诸文士集宿姚端公所居》 唐·无可
宵清月复圆,共集侍臣筵。
独寡区中学,空论树下禅。
风多秋晚竹,云尽夜深天。
此会东西去,堪愁又隔年。 -
5.《秋日端居》 宋·陈洎
暑退蚊雷静,门閒雀到稀。
露莎蛩自急,星树鹊何依。
井臼贫虽乐,溪山远未归。
时情似秋雁,一一背寒飞。 -
6.《中秋夜与赵鼎臣狄端叔月下联句》 宋·杨适
诗见赵鼎臣二。
-
7.《秋夜病起怀端叔作诗寄之》 宋·秦观
寝瘵当老秋,入夜庭轩空。
天光脆如洗,月色清无缝。
风飙戾戾轻,露气霏霏重。
檐花伴徐步,笼烛窥孤讽。 -
8.《和端式十题·秋原菊》 宋·司马光
高原向摇落,丛菊始滋荣。
草际浮金碧,照人双目明。
何须天生理,玉斝泛馀英。 -
9.《和端式上人十咏其八秋原菊》 宋·梅尧臣
不为潭上英,不助篱边醉。
独占兰杞邻,原头自荣悴。
陶令与太凿,逢人岂无意。 -
10.《秋日端居》 明·高启
秋意日萧索,郊园霜露余。
出游无山水,聊复守吾庐。
巷辙久已断,山瓢仍屡虚。
非甘寂寞者,谁乐此闲居。 -
11.《龙榆生寄示端午漫成绝句、即追和其去年秋》 当代·钱钟书
知有伤心写不成,小诗凄切作秋声。
晚晴尽许怜幽草,未契应难托后生。
且借馀明邻壁凿,敢违流俗别蹊行。
高歌青眼休相戏,随分齑盐意已平。 -
12.《寄秋江许端甫》 宋·顾逢
妙年亲雅道,诸老日从游。
师法林和靖,家声许郢州。
江湖千里志,风月一襟秋。
好句人传志,诗名不待求。 -
13.《秋晚与许端甫山行》 宋·顾逢
山行多妙处,妙在倚筇中。
到此兴难尽,吟成诗不同。
松涛鸣绝壑,叶雨下晴空。
钟鼓云边寺,应知有路通。 -
14.《秋雨端居有怀》 明·程嘉燧
百日全家药裹间,不论风雨不开关。
篱边秋水愁中路,郭外春湖梦里山。
时倚瓶花滋起色,漫悬梁月见衰颜。
南村剩客如相忆,好就茅斋一宿还。