-
1.《秋虫叹》 宋·戴表元
夏虫声渐微,秋虫声渐繁。
微物何所知,时至不得间。
嗟我镜中发,亦复就凋残。
凄然杂忧患,霜风埽茅菅。
反不如彼虫,自得草莽间。
所以达生士,逃名在空山。
客居虽云乐,不如早知还。 -
2.《依韵吴冲卿秋虫》 宋·梅尧臣
梧桐叶未老,露滴玉井床。
秋虫如里胥,促织何苦忙。
苒苒机上丝,入夜为鼠伤。
织妇中夕起,投梭重徊徨。 -
3.《秋虫》 宋·游次公
一气动芒沕,鸣虫应清商。
天机发天籁,托彼恐与螀。
凄然起秋声,感我彻肺肠。
幽思不自识,远兴来何方。 -
4.《秋虫》 宋·杨万里
蝉哀落日恰才收,蛩怨黄昏正未休。
催得世人头摠白,不知替得二虫愁。 -
5.《秋虫》 唐·白居易
切切暗窗下,喓喓深草里。
秋天思妇心,雨夜愁人耳。 -
6.《秋虫赋(以下补遗)》 唐·罗隐
物之小兮,迎网而毙;物之大兮,兼网而逝。
网也者,绳其小而不绳其大。
吾不知尔身之危兮,腹之馁兮,吁! -
7.《菩萨蛮·虫声泣露惊秋枕》 宋·秦观
虫声泣露惊秋枕,罗帏泪湿鸳鸯锦。
独卧玉肌凉,残更与恨长。
阴风翻翠幔,雨涩灯花暗。
毕竟不成眠,鸦啼金井寒。 -
8.《残句:秋近草虫乳》 宋·王禹偁
秋近草虫乳,夜遥霜月寒。
扇声酋泛暑,井气忽生秋。 -
9.《秋霁日暖飞虫蔽空甲子秋作》 宋·张嵲
秋霁无风日自是曛,飞虫偪塞似屯云。
老夫漂荡居夷久,只恐乘空是廩君。 -
10.《拟试以虫鸣秋》 宋·曾丰
大化转无休,虫那得自由。
暗中谁擘口,閒里共鸣秋。
气感蟾蜍冷,声归蟋蟀愁。
幽闺勤杼柚,远塞急衾裘。
岂不便钳口,而犹强出头。
呶呶竟无益,也胜唤晴鸠。