-
101.《秋日怀九华旧居》 唐·杜荀鹤
吾道在五字,吾身宁陆沈。
凉生中夜雨,病起故山心。
烛共寒酸影,蛩添苦楚吟。
何当遂归去,一径入松林。 -
102.《秋宿山馆》 唐·杜荀鹤
山馆坐待晓,夜长吟役神。
斜风吹败叶,寒烛照愁人。
蕴蓄天然性,浇讹世恶真。
男儿出门志,不独为谋身。 -
103.《秋日怀九华旧居》 唐·杜荀鹤
吾道在五字,吾身宁陆沈。
凉生中夜雨,病起故山心。
烛共寒酸影,蛩添苦楚吟。
何当遂归去,一径入松林。 -
104.《秋宿临江驿》 唐·杜荀鹤
南来北去二三年,年去年来两鬓斑。
举世尽从愁里老,谁人肯向死前闲。
渔舟火影寒归浦,驿路铃声夜过山。
身事未成归未得,听猿鞭马入长关。 -
105.《秋日闲居寄先达》 唐·杜荀鹤
到头身事欲何为,窗下工夫鬓上知。
乍可百年无称意,难教一日不吟诗。
风驱早雁冲湖色,雨挫残蝉点柳枝。
自古书生也如此,独堪惆怅是明时。 -
106.《感秋》 唐·杜荀鹤
年年名路谩辛勤,襟袖空多马上尘。
画戟门前难作客,钓鱼船上易安身。
冷烟粘柳蝉声老,寒渚澄星雁叫新。
自是侬家无住处,不关天地窄于人。 -
107.《秋日山中寄池州李常侍》 唐·杜荀鹤
近来参谒陡生疏,因向云山僻处居。
出为羁孤营粝食,归同弟侄读生书。
风凋古木秋阴薄,月满寒山夜景虚。
但得中兴知己在,算应身未老樵渔。 -
108.《秋日卧病(一作秋日旅中)》 唐·杜荀鹤
浮世浮名能几何,致身流落向天涯。
少年心壮轻为客,一日病来思在家。
山顶老猿啼古木,渡头新雁下平沙。
不堪吟罢西风起,黄叶满庭寒日斜。 -
109.《秋夕》 唐·杜荀鹤
世间多少能诗客,谁是无愁得睡人。
自我夜来霜月下,到头吟魄始终身。 -
110.《和郑拾遗秋日感事一百韵》 唐·韦庄
祸乱天心厌,流离客思伤。
有家抛上国,无罪谪遐方。
负笈将辞越,扬帆欲泛湘。
避时难驻足,感事易回肠。 -
111.《北山秋晚》 唐·徐夤
十载衣裘尽,临寒隐薜萝。
心闲缘事少,身老爱山多。
玉露催收菊,金风促剪禾。
燕秦正戎马,林下好婆娑。 -
112.《春秋战国门·隐公》 唐·周昙
今古难堤是小人,苟希荣宠任相亲。
陈谋不信怀忧惧,反间须防却害身。 -
113.《春秋战国门·韩惠王》 唐·周昙
韩惠开渠止暴秦,营田万顷饱秦人。
何殊般肉供羸兽,兽壮安知不害身。 -
114.《春秋战国门·臧孙》 唐·周昙
诸孟憎吾似犬狞,贤臧哭孟倍伤情。
季孙爱我如甘疾,疾足亡身药故宁。 -
115.《春秋战国门·豫让》 唐·周昙
门客家臣义莫俦,漆身吞炭不能休。
中行智伯思何异,国士终期国士酬。 -
116.《春秋战国门·再吟》 唐·周昙
门下三千各自矜,频弹剑客独无能。
田文不厌无能客,三窟全身果有凭。 -
117.《春秋战国门·苏厉》 唐·周昙
百步穿杨箭不移,养由堪教听弘规。
身隆业著未知退,勿遣功名一旦隳。 -
118.《春秋战国门·再吟》 唐·周昙
几尺如霜利不群,恩仇未报反亡身。
诚哉利器全由用,可惜吹毛不得人。 -
119.《春秋战国门·杨回》 唐·周昙
三逐乡闾五去君,莫知何地可容身。
杨回不是逢英鉴,白首无成一旅人。 -
120.《春秋战国门·郑相》 唐·周昙
郑相清贤慎有馀,好鱼鱼至竟何如。
退鱼留得终身禄,禄在何忧不得鱼。