-
1.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
2.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
3.《秋日杂兴》 宋·范成大
我友蓬蒿士,郤扫谢四邻。
内无三尺童,外无双蒲轮。
岂非骐骥姿,执辔难其人。
无衣可御冬,忍寒待阳春。 -
4.《秋凉诗,寄正字十二兄》 唐·李贺
闭门感秋风,幽姿任契阔。
大野生素空,天地旷肃杀。
露光泣残蕙,虫响连夜发。
房寒寸辉薄,迎风绛纱折。 -
5.《感秋六首》 宋·郑獬
短松青铁干,童童三尺馀。
花实少姿媚,独与寒心俱。
暴霜时侵凌,奋怒张雄须。
长楸拥肿材,旁荫可容车。 -
6.《手种芙蓉入秋盛开》 宋·方蒙仲
空山寂寂朋游少,为爱风姿手自栽。
九十日秋犹暖热,一枝谢又一枝开。 -
7.《朱颜曲》 明·沈一贯
朱颜非自换,良为箧镜欺。
箧镜终不发,朱颜终不移。
歌罢月在梁,影落阑干垂。
感君明月心,不弃秋风姿。
犹记覆耳发,挂君飘缨髭。
宛转结不解,烦君立移时。 -
8.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
9.《咏秋兰》 明·静诺
长林众草入秋荒,独有幽姿逗晚香。
每向风前堪寄傲,几因霜后欲留芳。
名流赏鉴还堪佩,空谷知音品自扬。
一种孤怀千古在,湘江词赋奏清商。 -
10.《宣城送刘副使入秦》 唐·李白
君即刘越石,雄豪冠当时。
凄清横吹曲,慷慨扶风词。
虎啸俟腾跃,鸡鸣遭乱离。
千金市骏马,万里逐王师。