-
1.《秋风辞》 两汉·刘彻
秋风起兮白云飞,草木黄落兮雁南归。
兰有秀兮菊有芳,怀佳人兮不能忘。
泛楼船兮济汾河,横中流兮扬素波。
箫鼓鸣兮发棹歌,欢乐极兮哀情多。
少壮几时兮奈老何! -
2.《江头秋风辞》 宋·晁补之
雒阳客,后车结驷传烛食,人生富贵不易得。
江头秋风旦夕起,胡为翩翩雒阳陌。
雒阳陌,吹尘埃。
江头树,安在哉。
秋风起,菱花开。
鲈鱼肥,归去来。 -
3.《秋风篇》 宋·梅尧臣
秋风白虎嗥,长庚光如刀。
水源缩窍穴,木根潜脂膏。
啄实已细毳,啮枯皆竖毛。
鬼啼竹篱梢,月黑为朋曹。 -
4.《金铜仙人辞汉歌》 唐·李贺
魏明帝青龙元年八月,诏宫官牵车西取汉孝武捧露盘仙人,欲立置前殿。
宫官既拆盘,仙人临载,乃潸然泪下。
唐诸王孙李长吉遂作《金铜仙人辞汉歌》。
茂陵刘郎秋风客,夜闻马嘶晓无迹。 -
5.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
6.《悲秋辞》 宋·白玉蟾
虫声树声各已变,吾知流年暗中换。
昼乌夜兔忙如箭,各光渐入芦花岸。
芦花白兮蓼花红,鸿雁跧蹲满荻丛。
牡丹海棠如梦中,莲藕香散池馆空。 -
7.《式贤和杜夔府百韵过余秋崖下大篇舂容笔力乃》 宋·方岳
林壑黄昏外,衡门紫翠边。
火耕今已老,云卧几何年。
棋敛将残局,篙回兴尽船。
画麟真已矣,骑犊适悠然。 -
8.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
9.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
10.《相和歌辞·班婕妤》 唐·严识玄
贱妾如桃李,君王若岁时。
秋风一已劲,摇落不胜悲。
寂寂苍苔满,沉沉绿草滋。
荣华非此日,指辇竞何辞。 -
11.《辞房相公》 唐·张偁
秋风飒飒雨霏霏,愁杀恓遑一布衣。
辞君且作随阳鸟,海内无家何处归。 -
12.《白苎辞》 明·童珮
秋风起,白露垂。
天涯客子夜索衣,箧中惟有江南苎,一片银丝万行泪。
犹是前年暮春寄,寄时不为秋风寒,此夜却同秋月看。 -
13.《新秋普明院竹林小饮得高树早凉归》 宋·梅尧臣
翻然思何苦,昨夜秋风高。
良友念将别,幅巾邀此遨。
清梵隔寒流,乱蝉鸣古树。
谁知林下游,复得杯中趣。 -
14.《潘恭叔欲归寿其母夫人谢子畅以事客其馆辞病》 宋·赵蕃
伏暑推不去,秋风来何暮。
深居谢巾帻,适意亲杖屦。
缅怀江湖游,怅望南北路。
旧交已如隔,新知孰成故。
庞公非浪出,东野方废务。
共饯献觞人,我病不得与。 -
15.《中秋次韵》 宋·章甫
秋浦堂前有清集,久客思家泪痕湿。
连年客里作中秋,今岁还家又无及。
山中茅屋冷如水,应念征尘何日洗。
边鸿也解寄归音,旅燕亦能辞故垒。 -
16.《续金铜仙人辞汉歌》 宋·于石
汉皇锐意求神仙,神仙之效何茫然。
蓬莱弱水不可到,且立宫中承露盘。
饿餐玉屑不堪饱,谁谓有方能却老。
人生修短数在天,多慾未必能延年。 -
17.《秋夜听严绅巴童唱竹枝歌》 唐·刘商
巴人远从荆山客,回首荆山楚云隔。
思归夜唱竹枝歌,庭槐叶落秋风多。
曲中历历叙乡土,乡思绵绵楚词古。 -
18.《柳枝辞十二首》 唐·徐铉
把酒凭君唱柳枝,也从丝管递相随。
逢春只合朝朝醉,记取秋风落叶时。
南园日暮起春风,吹散杨花雪满空。
不惜杨花飞也得,愁君老尽脸边红。 -
19.《杂曲歌辞·秋夜曲二首》 唐·王建
天清漏长霜泊泊,兰绿收荣桂膏涸。
高楼云鬟弄婵娟,古瑟暗断秋风弦。
玉关遥隔万里道,金刀不翦双泪泉。 -
20.《秋宵辞》 宋·白玉蟾
仰观银河月,千林散寒光。
佳人今何之,远在天一方。
秋声酸我鼻,秋色断我肠。
夜深倚西风,清泪如雨滂。
世有千里马,可怜无王良。