-
1.《拟古诗七十首(录一十三首)》 明·盛时泰
陈思王植赠友往祚颓已久,大业缅方新。
仰视圣皇德,承胤为我亲。
暇日荷休明,高馆集众宾。
中厨列庖馔,水陆备鲜鳞。 -
2.《赠术士陈谈天》 宋·王迈
我生之辰日在亢,斗牛之宿晻无耀。
独有首尾二{左武右虎}星,角立昴氐争击标。
一生奇蹇良苦之,已分青云输年少。
每逢星史说经躔,探手止之头屡掉。 -
3.《西湖逢曹莘野二首(丁卯在金陵汪景纯旧馆,》 明·程嘉燧
樽前犹见古秦青,传似韩娥旧典型。
千载伤心事何限,长流哀怨入青冥。 -
4.《听杨氏歌》 唐·杜甫
佳人绝代歌,独立发皓齿。
满堂惨不乐,响下清虚里。
江城带素月,况乃清夜起。
老夫悲暮年,壮士泪如水。 -
5.《边上逢歌者》 唐·张祜
垂老秋歌出塞庭,遏云相付旧秦青。
少年翻掷新声尽,却向人前侧耳听。 -
6.《观华夷图》 唐·伍乔
别手应难及此精,须知攒簇自心灵。
始于毫末分诸国,渐见图中列四溟。
关路欲伸通楚势,蜀山俄耸入秦青。
笔端尽现寰区事,堪把长悬在户庭。 -
7.《沁园春(赠锦江歌者何琮)》 宋·冯取洽
有孤竹君,音节拂云,谥曰洞箫。
纵柳郎填就,周郎顾罢,欠伊品藻,律也难调。
惭愧何郎。
呜呜袅袅,翻入腭唇齿舌喉。 -
8.《沁园春(赠锦江歌者何琮)》 宋·冯取洽
有孤竹君,音节拂云,谥曰洞箫。
纵柳郎填就,周郎顾罢,欠伊品藻,律也难调。
惭愧何郎。
呜呜袅袅,翻入腭唇齿舌喉。 -
9.《次韵子夷兄弟十首》 宋·张耒
昔有独醒士,绝口避醁醽。
折杨得众笑,无地至秦青。
周诗念忠嘉,所贵食野苹。
良时不可再,佳人难合并。 -
10.《春日离合诗 一》 南北朝·庾信
秦青初变曲。
未有逐琴心。
明年花树下。
月月来相寻。