-
1.《兰若生春阳》 两汉·佚名
兰若生春阳,涉冬犹盛滋。
愿言追昔爱,情款感四时。
美人在云端,天路隔无期。
夜光照玄阴,长叹恋所思。
谁谓我无忧,积念发狂痴。 -
2.《题念济寺晕上人院》 唐·卢纶
泉响竹潇潇,潜公居处遥。
虚空闻偈夜,清净雨花朝。
放鹤临山阁,降龙步石桥。
世尘徒委积,劫火定焚烧。
苔壁云难聚,风篁露易摇。
浮生亦无著,况乃是芭蕉。 -
3.《秋灯对雨寄史近崔积》 唐·武元衡
坐听宫城传晚漏,起看衰叶下寒枝。
空庭绿草结离念,细雨黄花赠所思。
蟋蟀已惊良节度,茱萸偏忆故人期。
相逢莫厌尊前醉,春去秋来自不知。 -
4.《念奴娇》 宋·刘一止
小舟漂兀,犯溪烟深入,无穷寒碧。
路绕莲塘浑乱眼,千顷朱朱白白。
闻说高情,寻盟鸥鹭,爱此风标客。
掀髯一笑,顿忘身世形迹。 -
5.《念奴娇(次韵楼友观潮)》 宋·史浩
银塘江上,展鲛绡初见,长天一色。
风拭菱花光照眼,谁许红尘轻积。
转盼冯夷,奔云起电,两岸惊涛拍。
振空破地,水龙争喷吟笛。 -
6.《念奴娇(别妓)》 宋·王之望
柳花飞絮,又还是、清明寂寞时节。
洞府人间嗟素手,今日匆匆分拆。
巧笑难成,含情谁解,顾影无颜色。
风流满面,却成春恨凄恻。 -
7.《念奴娇(别妓)》 宋·王之望
柳花飞絮,又还是、清明寂寞时节。
洞府人间嗟素手,今日匆匆分拆。
巧笑难成,含情谁解,顾影无颜色。
风流满面,却成春恨凄恻。 -
8.《念奴娇》 宋·朱淑真
鹅毛细翦,是琼珠密洒,一时堆积。
斜倚东风浑漫漫,顷刻也须盈尺。
玉作楼台,铅镕天地,不见遥岑碧。
佳人作戏,碎揉些子抛掷。 -
9.《念奴娇》 宋·袁去华
竹阴窗户荐微凉,积雨郊墟新霁。
万里飞云都过尽,天阙星河如洗。
檐隙风来,流萤飘堕,苒苒还飞起。
魂清骨冷,坐来衣润空翠。 -
10.《念奴娇》 宋·曹冠
赋念奴娇,洗千载之诬蔑,以祛流俗之惑
蜀川三峡,有高唐奇观,神仙幽处。
巨石_岩临积水,波浪轰天声怒。
十二灵峰,云阶月地,中有巫山女。 -
11.《念奴娇(移节岭表,宋子渊置酒后堂饯别,出词付二姬歌以侑觞,席间和)》 宋·管鉴
两鬟娇小,向尊前、未省修蛾攒碧。
唱得主人英妙句,气压三江七泽。
病怯遐征,老添离抱,我是愁堆积。
故园归梦,等闲吹堕南国。 -
12.《念奴娇》 宋·范成大
水乡霜落,望西山一寸,修眉横碧。
南浦潮生帆影去,日落天青江白。
万里浮云,被风吹散,又被风吹积。
尊前歌罢,满空凝淡寒色。 -
13.《念奴娇》 宋·辛弃疾
勋门积庆,为皇家此日,重生贤辅。
崧岳储神须信道,非特当年申甫。
清白传芳,高明驰誉,材更兼文武。
黑头年少,风云还会龙虎。 -
14.《念奴娇》 宋·陈三聘
余霞飞绮,望长天、顷刻云容凝碧。
今夕江皋风力软,明日波心头白。
客舸东流,语离深夜,遣我新愁积。
春融花丽,定知天相行色。 -
15.《念奴娇(次韵范正之柳絮)》 宋·刘学箕
水轩沙岸,午风轻、飘动一天晴雪。
日色晶荧光眩眼,细逐游丝明灭。
帘幕中间,楼台侧畔,浑是瑶瑛积。
缀松黏竹,恍然如对三绝。 -
16.《念奴娇(咏雪)》 宋·葛长庚
广寒宫里,散天花、点点空中柳絮。
是处楼台皆似玉,半夜风声不住。
万里盐城,千家珠瓦,无认蓬莱处。
但呼童、且去探梅花、攀那树。 -
17.《念奴娇(壬寅生日)》 宋·刘克庄
比如去岁前年,今朝差觉门庭静。
玉轴锦标无一首,知道先生还佞。
假使文殊,携诸菩萨,来问维摩病。
无花堪散,亦无香积斋衬。 -
18.《念奴娇》 宋·沈唐
杏花过雨,渐残红零落,胭脂颜色。
流水飘香人渐远,难托春心脉脉。
恨别王孙,墙阴目断,手把青梅摘。
金鞍何处,绿杨依旧南陌。 -
19.《念奴娇(寿吴宰)》 宋·吴儆
延州积庆,到如今千载,芳传遗绪。
世袭簪缨来旧治,依约棠阴如故。
百里休声,三年遗爱,若迹高今古。
邑人尽道,郎君福过渠父。 -
20.《念奴娇(秋日牡丹)》 宋·彭泰翁
九华惊觉,又偷承雨露,羞匀春色。
岸蓼汀苹成色界,未必天香人识。
粉涴脂凝,霜销雾薄,娇颤浑无力。
黄昏月掩,山城那更闻笛。