-
1.《称心寺》 唐·宋之问
步陟招提宫,北极山海观。
千岩递萦绕,万壑殊悠漫。
乔木转夕阳,文轩划清涣。
泄云多表里,惊潮每昏旦。 -
2.《竹溪直院盛称起予草堂诗之善暇日览之多有可》 宋·刘克庄
偶弄闲花久,春浓晚露晞。
是谁设香供,终日满人衣。
戏把繁枝玩,常愁一片飞。
疑薰沉水过,似惹御垆归。
若爱流芳远,深怜逐臭非。
平生好奇服,未忍改菲菲。 -
3.《玩丹砂 赠阎先生》 元·马钰
舍了荣华物外居。
的端妙处用功夫。
坎离宫内弄清虚。
猛虎口中调玉齿,骊龙颔下夺神珠。
这般手段称吾徒。 -
4.《玩丹砂 赠于瓦罐》 元·马钰
瓦罐先生俗姓于。
三千里路乞残馀。
逍遥坦荡称吾徒。
常认此般真活计,自然不受世情拘。
修完性月照冰壶。 -
5.《文度以大笏见遗奇伟特甚非鄙人所称拟柏梁体》 宋·李处权
南越巨象何壮哉,齿牙脱落岁几枚。
削木混真易以埋,玩视常恐生怒猜。
良工到手能剪裁,成此大笏莫与偕。
远随舶贾凌涛雷,论贾奚啻百琼瑰。 -
6.《浣纱篇赠陆上人》 唐·宋之问
越女颜如花,越王闻浣纱。
国微不自宠,献作吴宫娃。
山薮半潜匿,苎萝更蒙遮。
一行霸句践,再笑倾夫差。 -
7.《和赵给事白蝇拂歌》 唐·卢纶
华堂多众珍,白拂称殊异。
柄裁沈节香袭人,上结为文下垂穗。
霜缕霏微莹且柔,虎须乍细龙髯稠。 -
8.《酬包佶郎中览拙卷后见寄》 唐·卢纶
令伯支离晚读书,岂知词赋称相如。
枉逢花木无新思,拙就溪潭损旧居。
禁路看山歌自缓,云司玩月漏应疏。
沉忧敢望金门召,空愧巴歈并子虚。 -
9.《酬包佶郎中览拙卷后见寄》 唐·卢纶
令伯支离晚读书,岂知词赋称相如。
枉逢花木无新思,拙就溪潭损旧居。
禁路看山歌自缓,云司玩月漏应疏。
沉忧敢望金门召,空愧巴歈并子虚。 -
10.《酬穆七侍郎早登使院西楼感怀》 唐·权德舆
耿耿宵欲半,振衣庭户前。
浩歌抚长剑,临风泛清弦。
晴霜丽寒芜,微月露碧鲜。
杉梧韵幽籁,河汉明秋天。 -
11.《遣昼》 唐·元稹
密竹有清阴,旷怀无尘滓。
况乃秋日光,玲珑晓窗里。
旬休聊自适,今辰日高起。
栉沐坐前轩,风轻镜如水。 -
12.《酬翰林白学士代书一百韵(此后江陵时作)》 唐·元稹
昔岁俱充赋,同年遇有司。
八人称迥拔,两郡滥相知。
逸骥初翻步,鞲鹰暂脱羁。
远途忧地窄,高视觉天卑。 -
13.《杂兴三首》 唐·白居易
楚王多内宠,倾国选嫔妃。
又爱从禽乐,驰骋每相随。
锦鞲臂花隼,罗袂控金羁。
遂习宫中女,皆如马上儿。 -
14.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
15.《寄殷尧藩先辈》 唐·许浑
十载功名翰墨林,为从知己信浮沈。
青山有雪谙松性,碧落无云称鹤心。
带月独归萧寺远,玩花频醉庾楼深。
思君一见如琼树,空把新诗尽日吟。 -
16.《牡丹四首》 唐·薛能
异色禀陶甄,常疑主者偏。
众芳殊不类,一笑独奢妍。
颗折羞含懒,丛虚隐陷圆。
亚心堆胜被,美色艳于莲。 -
17.《太湖诗·太湖石(出鼋头山)》 唐·皮日休
兹山有石岸,抵浪如受屠。
雪阵千万战,藓岩高下刳。
乃是天诡怪,信非人功夫。
白丁一云取,难甚网珊瑚。 -
18.《独夜》 唐·陆龟蒙
新秋霁夜有清境,穷襜病客无佳期。
生公把经向石说,而我对月须人为。
独行独坐亦独酌,独玩独吟还独悲。
古称独坐与独立,若比群居终校奇。 -
19.《赋雪》 唐·吴融
一夜阴风度,平明颢气交。
未知融结判,唯见混茫包。
路莫藏行迹,林难出树梢。
气应封兽穴,险必堕禽巢。 -
20.《海上太守新创东亭》 唐·李中
使君心智杳难同,选胜开亭景莫穷。
高敞轩窗迎海月,预栽花木待春风。
静披典籍堪师古,醉拥笙歌不碍公。