-
1.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
2.《塾楼春集次日和儿辈韵》 宋·卫宗武
伊耆嘘至和,薰播弥大地。
有声沸候禽,有色衒名卉。
丽景接川原,浩万历岁几。
于时不得乐,夫人自暴弃。 -
3.《赋得巨鱼纵大壑》 唐·姚康
水府乘闲望,圆波息跃鱼。
从来暴泥久,今日脱泉初。
得志宁相忌,无心任宛如。
龙门应可度,鲛室岂常居。
掉尾方穷乐,游鳞每自舒。
乘流千里去,风力藉吹嘘。 -
4.《满江红(鸟衣园)》 宋·吴渊
投老未归,太仓粟、尚教蚕食。
家山梦、秋江渔唱,晚风牛笛。
别墅流风惭莫继,新亭老泪空成滴。
笑当年、君作主人翁,同为客。 -
5.《春日田园杂兴二首》 宋·梁相
膏雨初晴布过啼,村村景物征熙熙。
谁知农圃无穷乐,自与莺花有旧期。
彭泽归来惟种柳,石湖老去最能诗。
桃红李白新秧绿,间著东风总不知。 -
6.《赋新繁周表权如诏亭》 宋·阎灏
承家爱以义,能诲仕之忠。
故里推全德,先生有古风。
中郎银组白,刺史锦衣红。
浩矣无穷乐,春熙醉笑中。 -
7.《怀旧》 宋·陆游
嶓冢山头是汉源,故祠寂寞掩朱门。
击鲜藉草无穷乐,送老那知江上村。 -
8.《闲居初冬作》 宋·陆游
香碗蒲团又一新,天将闲处著闲身。
东窗换纸明初日,南圃移花及小春。
妇女晨炊动井臼,儿童夜诵聒比邻。
早知闾巷无穷乐,悔不终身一幅巾。 -
9.《东关》 宋·陆游
云蹙鱼鳞衬夕阳,放翁系缆水云乡。
一筇疾步人惊健,斗酒高歌自笑狂。
风暖市楼吹絮雪,蚕生村舍采桑黄。
东阡南陌无穷乐,底事随人作许忙? -
10.《冬晓》 宋·陆游
恩免宵兴趁晓班,养慵终觉媿吾颜。
浮名半世虚催老,高卧何时复得闲?两岸夕阳渔浦市,数峰寒霭沃洲山。
肩舟来往无穷乐,此事天公岂所悭。 -
11.《梅花过後游西山诸庵》 宋·陆游
乞得身归喜满颜,柴门虽设不曾关。
无如梅作经年别,且就僧分半日闲。
樵斧晓穿云外去,钓船夜向月中还。
君看老子无穷乐,一笑如非造物悭。 -
12.《郡阁阅书投壶和呈相国晏公》 宋·梅尧臣
较量人世无穷乐,罗列平生未见书。
聊奉投壶祭征虏,休言系剑马相如。
画楼晚去闻寒角,缥帙看来落蠹鱼。
日获诲言皆旧学,不惭贫贱带经锄。 -
13.《又即事二首》 宋·刘克庄
放逐谁曾为解骖,自治芜秽垦山南。
西畴会有两歧麦,东府底须三寸酣。
芋美尤于饥后觉,榄甜少待味回参。
采薇散发无穷乐,寄语痴人勿豢酣。 -
14.《雨馀》 宋·郑獬
飞雨淙淙万弩奔,雨馀气象变朝曛。
长虹挂雨出青嶂,落日翻光烧赤云。
得水跳蛙惟召闹,投林栖雀自求群。
欲寻方外无穷乐,更满梨花四五分。 -
15.《次韵张守游赵园》 宋·陈造
躬挽慈舆访小园,径奭和气满壶天。
微风会意祛轻暑,红药多情驻晚妍。
欬唾生春见能事,平反供笑掩前贤。
奉亲得句无穷乐,不学狂生卧酒船。 -
16.《雨中宿超化寺》 宋·李廌
暴雨如建瓴,龙渊俄怒流。
逸哉我三士,冒雨探奇幽。
古寺浮积壤,危若萍与沤。
抱忧穷乐事,斗酒聊重留。 -
17.《送王伯董入总幕》 宋·李流谦
昔为万里别,归送北征鸿。
近接何曾数,深期本自同。
远眸眵雾嶂,短箠滑霜风。
更说无穷乐,怀中双橘红。 -
18.《贺林自知兄登第》 宋·胡仲弓
贺客来迟休怪余,新篇准备暮春初。
群儿得志诚逾望,一第於君非有余。
喜脱平生场屋债,饱看太古圣贤书。
由来天爵无穷乐,人爵虽荣百不如。 -
19.《满庭芳 劝沃州孙仙进道》 元·马钰
神仙何处,只在蓬莱。
逍遥坦荡奇或。
或向虚无缥缈,去去来来。
赏玩十洲三岛,纵闲游、阆苑瑶台。 -
20.《屈原》 宋·宋庠
蜜勺琼浆荐羽卮,脩门工祝俨相依。
蛾眉杂遝无穷乐,泽上迷魂底不归。