-
1.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
2.《金粟冢中秋日燕集》 明·顾德辉
绰山古佳城,左股接昆丘。
水作青龙来,九派盘遭周。
道人金粟冢,在彼山之幽。
团团青桂树,枝叶相蜷樛。 -
3.《中秋玩月张校理宅得南字》 明·高启
八月望夜天如蓝,海色卷雾山收岚。
玉盘元沉龙窟底,忽起万丈谁能探。
初来空中光尚湿,霜娥寒鬓风旂嵒。
人言一年此最好,金精水气秋相涵。 -
4.《南柯子·不晓身中宝》 元·侯善渊
不晓身中宝,宁知物外篇。
不通真教乱狂颠。
指望蓬莱,仰卧摸青天。
欲识铅中汞,须知汞里铅。
两般颠倒自如然。
放出灵飞,空外舞胎仙。 -
5.《雪中廖宣城寄酒》 宋·梅尧臣
轻舟泛泛昭亭湾,春雪漫漫昭亭山。
寒沙曲渚杳不辨,素鸥翔鹭空中还。
宣城太守闵穷旅,双壶贮酝兵吏颁。
任从六花壅船户,满酌春色生衰颜。
醒时但爱云水好,醉後等与天地闲。
世间取乐各有分,何必舞娥高髻鬟。 -
6.《陈天成诗多和东坡韵兹因寄喜雨诗走笔谢之》 宋·楼钥
一春垂垂困多雨,虽曰如膏反成苦。
自知潦后必成旱,果见晴天雨黄土。
连旬不雨已叹嗟,涤涤山川云不吐。
未闻鹁鸠鸣屋角,但有蚊蝇争振羽。 -
7.《酬乐天雪中见寄》 唐·元稹
知君夜听风萧索,晓望林亭雪半糊。
撼落不教封柳眼,扫来偏尽附梅株。
敲扶密竹枝犹亚,煦暖寒禽气渐苏。 -
8.《贺新郎(再和)》 宋·李曾伯
才过黄花雨。
问长堤、依依万柳,未春何絮。
一目河山银幻出,惊诧夜光流注。
巍观矗、玉为云柱。 -
9.《雪》 宋·喻良能
翦水轻花著地消,弱肌无力倚风飘。
欲知回旋空中舞,恰似杨家静婉腰。 -
10.《舟中雪作,和沈虞卿寄雪诗韵》 宋·杨万里
霜风吹船著淮阴,淮山高高淮水深。
津亭饮散浪如屋,篷窗晓起雪满林。
两袖拂空捎舞片,数点落几撩孤吟。
卷舒东阳琢冰句,不羡销金歌浅斟。 -
11.《喜雪》 宋·姜特立
阴宰弄精神,空中舞玉尘。
入檐灯影乱,折竹晓声频。
照幌光侵曙,欺梅气压春。
老夫贪快赏,呵冻拂乌巾。 -
12.《童趣》 清·沈复
余忆童稚时,能张目对日,明察秋毫,见藐小之物必细察其纹理,故时有物外之趣。
夏蚊成雷,私拟作群鹤舞于空中,心之所向,则或千或百,果然鹤也;昂首观之,项为之强。
又留蚊于素帐中,徐喷以烟,使之冲烟而飞鸣,作青云白鹤观,果如鹤唳云端,为之怡然称快。
余常于土墙凹凸处,花台小草丛杂处,蹲其身,使与台齐;定神细视,以丛草为林,以虫蚁为兽,以土砾凸者为丘,凹者为壑,神游其中,怡然自得。 -
13.《念奴娇·中秋》 宋·苏轼
凭高眺远,见长空万里,云无留迹。
桂魄飞来,光射处,冷浸一天秋碧。
玉宇琼楼,乘鸾来去,人在清凉国。
江山如画,望中烟树历历。 -
14.《宫中行乐词八首》 唐·李白
小小生金屋,盈盈在紫微。
山花插宝髻,石竹绣罗衣。
每出深宫里,常随步辇归。
只愁歌舞散,化作彩云飞。 -
15.《踏莎行·润玉笼绡》 宋·吴文英
润玉笼绡,檀樱倚扇。
绣圈犹带脂香浅。
榴心空叠舞裙红,艾枝应压愁鬟乱。
午梦千山,窗阴一箭。
香瘢新褪红丝腕。
隔江人在雨声中,晚风菰叶生秋怨。 -
16.《贺新郎·寄李伯纪丞相》 宋·张元干
曳杖危楼去。
斗垂天、沧波万顷,月流烟渚。
扫尽浮云风不定,未放扁舟夜渡。
宿雁落、寒芦深处。 -
17.《霓裳羽衣舞歌》 唐·白居易
我昔元和侍宪皇,曾陪内宴宴昭阳。
千歌万舞不可数,就中最爱霓裳舞。
舞时寒食春风天,玉钩栏下香案前。
案前舞者颜如玉,不著人间俗衣服。 -
18.《采莲舞》 宋·史浩
清奏当筵,治世之音安以乐。
霞舒绛彩,玉照铅华。
玲珑环佩之声,绰约神仙之伍。
朝回金阙,宴集瑶池。 -
19.《高山流水·丁基仲侧室善丝桐赋咏晓达音吕备歌舞之妙》 宋·吴文英
素弦一一起秋风。
写柔情、都在春葱。
徽外断肠声,霜宵暗落惊鸿。
低颦处、翦绿裁红。 -
20.《南涧中题》 唐·柳宗元
秋气集南涧,独游亭午时。
回风一萧瑟,林影久参差。
始至若有得,稍深遂忘疲。
羁禽响幽谷,寒藻舞沦漪。