-
41.《离家第二日却寄诸兄弟》 唐·韩偓
睡起褰帘日出时,今辰初恨间容辉。
千行泪激傍人感,一点心随健步归。
却望山川空黯黯,回看僮仆亦依依。
定知兄弟高楼上,遥指征途羡鸟飞。 -
42.《家叔南游却归因献贺》 唐·韦庄
缭绕江南一岁归,归来行色满戎衣。
长闻凤诏征兵急,何事龙韬献捷稀。
旅梦远依湘水阔,离魂空伴越禽飞。
遥知倚棹思家处,泽国烟深暮雨微。 -
43.《尾犯·夜雨滴空阶》 宋·柳永
夜雨滴空阶,孤馆梦回,情绪萧索。
一片闲愁,想丹青难貌。
秋渐老、蛩声正苦,夜将阑、灯花旋落。
最无端处,总把良宵,只恁孤眠却。 -
44.《满江红(姑苏灵岩寺涵空阁)》 宋·吴潜
客子愁来,闲信马、到涵空阁。
谁为我、敛云收雾,青天为幕。
八万顷湖如镜静,波神护断东南角。
望孤帆、杳杳度微茫,山邀却。 -
45.《金缕曲·丁未五月归国旋复东渡却寄沪上诸君子》 清·梁启超
丁未五月归国,旋复东渡,却寄沪上诸子。
瀚海飘流燕,乍归来、依依难认,旧家庭院。
惟有年时芳俦在,一例差池双剪。
相对向、斜阳凄怨。 -
46.《江南曲中原万里莽空阔,山过长江翠如泼·》 明·张以宁
楼台高下垂柳阴,丝管啁啾乱花发。
北人却爱江南春,穹碑城外如鱼鳞。
青山江上何曾老,曾见南人是北人。 -
47.《沔阳秩满北上汉水舟中感旧书怀却寄污郡诸寮》 明·李濂
我本山海姿,躬耕嵩少阳。
八岁学籀篆,十岁《急就章》。
孺小不知难,欲升钟索堂。
波磔竟无成,临池心内伤。 -
48.《却敌凯歌》 宋·赵万年
吁嗟黠虏何猖狂,引弓百万侵吾疆。
首屠枣阳捣神马,窥伺长江欲苇航。
隆冬久晴江水涸,直揭小樊厉源漳。
马沈人溺相枕藉,霜刃逼胁狼驱羊。 -
49.《祠部五台陆公请告归省却寄》 明·彭年
欲事空王赋遂初,道心如水净涵虚。
归航更挟浮杯侣,轻橐惟装译贝书。
带月携琴投野寺,乘风看竹访幽居。
秋蔬春茗供谈笑,谢客高情白社余。 -
50.《张左虞燕京惠诗却寄》 明·朱邦宪
迅风激高云,朔雁正南翔。
良友在长安,寄我诗数行。
恍闻渐离筑,忽洒燕山霜。
肝胆两相照,然诺安能忘。 -
51.《寄吴正仲却蒙马行之都官梅圣俞太博和寄依韵》 宋·王安石
山水玄晖去後空,骚人还向此间穷。
小诗聊与论孤愤,大句安知辱两雄。
秦甲久愁荆剑利,赵兵今窘汉旗红。
背城不敢收余烬,马首翩翩只欲东。 -
52.《一落索·杨花终日空飞舞》 宋·秦观
杨花终日空飞舞。
奈久长难驻。
海潮虽是暂时来,却有个、堪凭处。
紫府碧云为路。
好相将归去。
肯如薄倖五更风,不解与、花为主。 -
53.《中峰行乐却望北山因而成咏》 宋·林逋
拂石玩林壑,旷然空色秋。
归云带层巘,疏苇际沧洲。
固自堪长往,何为难久留。
庶将濠上想,聊作剡中游。 -
54.《空公长老一出即住雪峰书来以建茗为寄长句奉》 宋·曾几
此公出世使人惊,道眼看来却未曾。
政尔雪峰千百众,澹然云水一孤僧。
不妨诗笔作佛事,已用茗瓯传祖灯。
我老尚堪行脚在,因风为寄古崖藤。 -
55.《次韵子瞻特来高安相别先寄迟适远却寄迈迨过》 宋·苏辙
老兄骑骡日百里,据鞍作诗若翻水。
忽吟春草思惠连,因之亦梦添丁子。
群儿竞长堪一笑,老马卧餐何日起。
闻兄尽室皆旧人,见面未曾惟遁耳。 -
56.《出金陵却寄蒋山元师》 宋·郑獬
不及林间红鹤群,飞泉却得夜深闻。
风帆又绝秦淮去,回望北山空白云。 -
57.《游空山》 宋·王灼
阅遍平川至山足,投鞭下马缘山腹。
古柏屹如苍龙起,绝磴盘作长蛇曲。
气力已惫意未歇,市声不到境尤肃。
款门径谒紫金像。 -
58.《和孙尉登空翠堂鼓琴酌茗有怀怜令二首》 宋·虞俦
楼畔晴岚翠拂空,天教我辈一尊同。
只愁杨柳归来绿,却叹桃花去后红。
春事又还觞咏里,人生正堕别离中。
不堪搔首东南望,独立惊风叹断鸿。 -
59.《吕子阳辞兰谷家园却就石泉精舍》 宋·叶适
子阳意高希古人,文如行空无定云。
清明未容诗酒污,放旷自许渔樵亲。
故园好木日夜长,友逝兄沦不同赏。
改绿移红自若何,蹑磴扪萝心独往。 -
60.《满江红·斫却凡柯》 宋·吴潜
斫却凡柯,放岩桂、出些头地。
从此去,引风披露,畅条昌蕊。
待得清香千万斛,且饶老子为知己。
趁今宵、新月驾空来,浮觞里。