-
21.《虚空歌》 宋·张继先
虚空荡荡无边岸,日月东西互宾饯。
东宾西饯几时休,生死场中如掣电。
本来真性同虚空,光明朗耀无昏蒙。
偶因一念落形休,为他生死迷西东。 -
22.《游空山》 宋·王灼
阅遍平川至山足,投鞭下马缘山腹。
古柏屹如苍龙起,绝磴盘作长蛇曲。
气力已惫意未歇,市声不到境尤肃。
款门径谒紫金像。 -
23.《题罗浮冲虚观化缘疏》 宋·李昴英
仙去千年重此山,不禁风雨屋摧残。
金能点化空谈易,钱欠通神着力难。
支厦终非一木了,成裘未免众毛攒。
洞天有分人人到,轮奂峨嵯起笔端。 -
24.《苏幕遮 赠李哥缘再要出家》 元·马钰
李先生,难舍俗。
出去还来,坏了昆山玉。
覆水重收弦断续。
一事无成,惹得空捞漉。
悔前非,明性烛。
火灭烟消,心上休怀毒。
欲与马风闲厮逐。
直待年深,看透伊心腹。 -
25.《为土山行者劝缘》 宋·刘宰
莫言山势但陂陁,坐断东南万顷波。
地胜要人勤酒扫,瓶空无米却如何。 -
26.《请缘老住持象耳山有诗次韵》 宋·晁公溯
朦胧两眼著玄花,认取空中起灭华。
我是官曹老庞蕴,终无瞎棒与盲枷。 -
27.《缘识》 宋·宋太宗
静非山里住,闹即擬何之。
缘识归空寂,生前旧亦知。 -
28.《缘识》 宋·宋太宗
津液如泉涌,虚无本不同。
源深知冷暖,根尽一时空。 -
29.《缘识》 宋·宋太宗
金刚般若心,善破无明因。
我佛慈悲日,只园见法身。
菩萨开慧眼,生死转为轮。
五蕴皆空尽,六根不染尘。 -
30.《缘识》 宋·宋太宗
烦恼浮生业,愚迷智自通。
根尘如不染,识照曩缘空。 -
31.《缘识》 宋·宋太宗
法要唯心法,浮生苦海中。
经传归实相,水印月皆空。 -
32.《缘识》 宋·宋太宗
身惟知冷暖,假合是缘根。
了达真空相,金刚不二门。 -
33.《缘识》 宋·宋太宗
我有真金色,常银染不得。
我有智慧空,从头即是实。
我有兜罗绵,岂受凡情墨。
劝尔世间人,善道须平直。 -
34.《缘识》 宋·宋太宗
露含千滴沥,幻化杳无迹。
心重一时间,寸阴堪可惜。
明根生惠性,德行多饶益。
掌握骊龙珠,纵横不改易。 -
35.《缘识》 宋·宋太宗
皮毛非实相,四大擬奚为。
悟即真空法,愚迷自不知。 -
36.《缘识》 宋·宋太宗
时流求法界,问取本真诠。
了悟空皆寂,心明海月圆。 -
37.《缘识》 宋·宋太宗
心专慕道真空法,恬澹清虚好到头。
如此修行皆尽达,十洲仙侣道相求。 -
38.《缘识》 宋·宋太宗
修心慕道入玄机,方便门停次第依。
种性莫教拘执定,因缘去住不相违。
离他少欲阴功积,淡薄深来绝是非。
浮世利名常逢遣,真空妄想一时归。 -
39.《缘识》 宋·宋太宗
修行缘识近宗师,妄想真空各自持。
慕道终来归正法,无穷方寸莫教痴。 -
40.《缘识》 宋·宋太宗
恤刑遍空於囹圄,八面调顺兴时雨。
我且惭无及物功,哀哉狱讼经炎暑。
清凉坐起受官荣,几许能仁善规矩。
倏忽从天降下来,滂沱敢望如斯睹。
预丰苗稼瑞三秋,有感秘通消灾苦。