-
81.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
82.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
83.《游灵岩记》 明·高启
吴城东无山,唯西为有山,其峰联岭属,纷纷靡靡,或起或伏,而灵岩居其词,拔其挺秀,若不肯与众峰列。
望之者,咸知其有异也。
山仰行而上,有亭焉,居其半,盖以节行者之力,至此而得少休也。
由亭而稍上,有穴窈然,曰西施之洞;有泉泓然,曰浣花之池;皆吴王夫差宴游之遗处也。 -
84.《洞庭春色(次宇文总领韵)》 宋·京镗
命驾访嵇,泛舟思戴,此兴甚浓。
料情侔杨惲,乌乌拊缶,意轻殷浩,咄咄书空。
莫讶群芳淹速异,到时序推排元自同。
休怅望,任春来桃李,秋后芙容。 -
85.《水调歌头(喜晴赋)》 宋·吴潜
屯结海云阵,奋击藉雷公。
忽然天宇轩豁,杲日正当空。
照出榴花丹艳,映出栀花玉色,生意与人同。
闭纵一翻手,造化不言功。 -
86.《望海潮(浮远堂)》 宋·史隽之
危岑孤秀,飞轩爽豁,空江泱漭黄流。
吴札故邱,春申旧国,西风吹换清秋。
沧海浪初收。
共登高临眺,尊俎绸缪。 -
87.《水调歌头(饮芜湖雄观亭)》 宋·魏庭玉
璧月挂银汉,冷浸一江秋。
天公付我清赏,仙籍桂香浮。
极目江山如画,际晚云烟凝紫,秋色豁羁愁。
颂看上雄观,波影动帘钩。 -
88.《出峡泊宜昌府(四首选一)》 清·张问陶
万山回首太陵(山旁)嶒,此日余生问最能。
送尽奇峰双眼豁,江天空阔看彝陵。 -
89.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
90.《九曲棹歌》 宋·朱熹
武夷山上有仙灵,山下寒流曲曲清。
欲识个中奇绝处,棹歌闲听两三声。
一曲溪边上钓船,幔亭峰影蘸晴川。
虹桥一断无消息,万壑千岩锁翠烟。 -
91.《华阳吟三十首》 宋·白玉蟾
白云和我到天台,眼入青山意豁开。
到彼山中结茅屋,空余千古夜猿哀。 -
92.《西江月·觉性从来具足》 元·姬翼
觉性从来具足,天真本自完全。
浮生多被眼睛瞒。
并月空花缭乱。
八识元从孰起,六根本是谁般。
豁然打破这疑团。
吾道分明一贯。 -
93.《秋日闲居》 宋·杨朴
忽闻高柳噪新蝉,厌暑情怀顿豁然。
庭槛夜凉风撼竹,池塘香散水摇莲。
鲈鱼鱠忆奔江浦,焦尾琴思换蜀弦。
莫遣金樽空对月,满斟高唱混流年。 -
94.《送戴式之归天台歌》 宋·严羽
吾闻天台华顶连石桥,石桥巉绝横烟霄。
下有沧溟万折之波涛,上有赤城千丈之霞标。
峰悬蹬断杳莫测,中有石屏古仙客。
吟窥混沌愁天公,醉饮扶桑泣龙伯。 -
95.《秋热次高仲贻韵》 宋·林季仲
坐我甑釜中,逾月不得脱。
劳生亦何聊,喘喘觅少活。
驾言往空谷,卧听惊濑{左氵右聒}。
遭逢褦襶子,此事又中夺。 -
96.《九日登屏山》 宋·李訦
有约携壶九日游,扶筇选胜豁双眸。
天空晴送群峰翠,野旷寒生落木愁。
浊酒故饶狂士态,黄花羞插老人头。
凭高不管风吹帽,坐破屏山一色秋。 -
97.《满庭芳·静室颐神》 元·侯善渊
静室颐神,宁心默运,内观一点真阳。
洞虚豁朗,焕焕透明堂。
照见虚空法界,先天地、独立无双。
三光秀,圆明实相,浩劫应时长。 -
98.《雨发九湾至归州》 明·钟惺
乱山无清晓,云水但稠浊。
累日行重岚,丛密何由豁。
安知兹壁外,不有朝暾跃。
颓云初离洞,流出将焉托。 -
99.《吕望非熊》 宋·邵定
吕望非熊,□□□伯与太公,千千岁,无此逢。
使伯蚤而出猎兮,公方沽酒之匆匆。
使伯迟而出猎兮,公已埋骨乎东海之东。 -
100.《过湖偶书》 明·沈周
薄暮及东泛,眼豁连胸臆。
净碧不可唾,百里借秋拭。
远树水光上,出没似空植。
疏处方渺然,山黛一眉塞。