-
421.《笛》 唐·张祜
紫清人一管,吹在月堂中。
雁起雪云夕,龙吟烟水空。
虏尘深汉地,羌思切边风。
试弄阳春曲,西园桃已红。 -
422.《题丘山寺》 唐·张祜
几代儒家业,何年佛寺碑。
地平边海处,江出上山时。
故国人长往,空门事可知。
凄凉问禅客,身外即无为。 -
423.《送于中丞入蕃册立》 唐·朱庆馀
上马生边思,戎装别众僚。
双旌衔命重,空碛去程遥。
迥没沙中树,孤飞雪外雕。
蕃庭过册礼,几日却回朝。 -
424.《与真上人一二禅师题玢寺主院》 唐·朱庆馀
杖屦相随任处便,不唯空寄上方眠。
归时亦取湖边路,晚映枫林共上船。 -
425.《过孟浩然旧居》 唐·朱庆馀
命合终山水,才非不称时。
冢边空有树,身后独无儿。
散尽诗篇本,长存道德碑。
平生谁见重,应只是王维。 -
426.《与庞复言携酒望洞庭》 唐·朱庆馀
南湖春色通平远,贪记诗情忘酒杯。
帆自巴陵山下过,雨从神女峡边来。
青蒲映水疏还密,白鸟翻空去复回。
尽日与君同看望,了然胜见画屏开。 -
427.《寄襄阳章孝标》 唐·雍陶
青油幕下白云边,日日空山夜夜泉。
闻说小斋多野意,枳花阴里麝香眠。 -
428.《李给事中敏二首》 唐·杜牧
一章缄拜皂囊中,懔懔朝廷有古风。
元礼去归缑氏学,江充来见犬台宫。
纷纭白昼惊千古,鈇锧朱殷几一空。 -
429.《洛阳长句二首》 唐·杜牧
草色人心相与闲,是非名利有无间。
桥横落照虹堪画,树锁千门鸟自还。
芝盖不来云杳杳,仙舟何处水潺潺。 -
430.《郡斋秋夜即事,寄斛斯处士许秀才》 唐·杜牧
有客谁人肯夜过,独怜风景奈愁何。
边鸿怨处迷霜久,庭树空来见月多。
故国杳无千里信,采弦时伴一声歌。
驰心只待城乌晓,几对虚檐望白河。 -
431.《秋梦》 唐·杜牧
寒空动高吹,月色满清砧。
残梦夜魂断,美人边思深。
孤鸿秋出塞,一叶暗辞林。
又寄征衣去,迢迢天外心。 -
432.《寄兄弟(又见《许浑集》,题作寄小弟)》 唐·杜牧
江城红叶尽,旅思倍凄凉。
孤梦家山远,独眠秋夜长。
道存空倚命,身贱未归乡。
南望仍垂泪,天边雁一行。 -
433.《分司东都寓居履道叨承川尹刘侍郎大夫恩知上四十韵》 唐·杜牧
命世须人瑞,匡君在岳灵。
气和薰北陆,襟旷纳东溟。
赋妙排鹦鹉,诗能继鶺鴒.蒲亲香案色,兰动粉闱馨。
周孔传文教,萧曹授武经。 -
434.《忆长洲》 唐·许浑
香径小船通,菱歌绕故宫。
鱼沉秋水静,鸟宿暮山空。
荷叶桥边雨,芦花海上风。
归心无处托,高枕画屏中。 -
435.《寄小弟》 唐·许浑
江城红叶尽,旅思复凄伤。
孤梦家山远,独眠秋夜长。
道存空倚命,身贱未归乡。
南望空垂泪,天边雁一行。 -
436.《夜归驿楼》 唐·许浑
水晚云秋山不穷,自疑身在画屏中。
孤舟移棹一江月,高阁卷帘千树风。
窗下覆棋残局在,橘边沽酒半坛空。
早炊香稻待鲈鲙,南渚未明寻钓翁。 -
437.《破北虏太和公主归宫阙》 唐·许浑
毳幕承秋极断蓬,飘飖一剑黑山空。
匈奴北走荒秦垒,贵主西还盛汉宫。
定是庙谟倾种落,必知边寇畏骁雄。
恩沾残类从归去,莫使华人杂犬戎。 -
438.《和人题真娘墓(真娘吴中乐妓墓在虎丘山下寺中)》 唐·李商隐
虎丘山下剑池边,长遣游人叹逝川。
罥树断丝悲舞席,出云清梵想歌筵。
柳眉空吐效颦叶,榆荚还飞买笑钱。
一自香魂招不得,只应江上独婵娟。 -
439.《河内诗二首》 唐·李商隐
鼍鼓沉沉虬水咽,秦丝不上蛮弦绝。
常娥衣薄不禁寒,蟾蜍夜艳秋河月。
碧城冷落空蒙烟,帘轻幕重金钩栏。 -
440.《行次西郊作一百韵》 唐·李商隐
蛇年建午月,我自梁还秦。
南下大散关,北济渭之滨。
草木半舒坼,不类冰雪晨。
又若夏苦热,燋卷无芳津。