-
1.《安乐窝示元德第二首》 宋·裘万顷
往时病僧寮,今为安乐窝。
昔病而今安,所得良已多。
百年直须臾,一丘且婆娑。
倦翼栖茂林,潜鳞渺重波。 -
2.《安乐窝示元德第二首》 宋·裘万顷
清泉出石窦,白云卧山窝。
淋淫乍开霁,原野欢声多。
吾庐近西峰,其下林婆娑。
解衣坐磐石,持竿钓清波。 -
3.《安乐窝中自讼吟》 宋·邵雍
不向红尘浪着鞭,唯求寡过尚无缘。
虚更蘧瑗知非日,谬历宣尼读易年。
发到白时难受彩,心归通后更何言。
至阳之气方为玉,犹恐鑽磨未甚坚。 -
4.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
5.《满庭芳 夜叉婆》 元·马钰
扑粉施朱,画眉补鬓,巧言令色柔和。
暗藏机狡,名唤夜叉婆。
面善心乖性恶,纤纤指、鹰爪无过。
夸体段,取人性命,入夜骋喽罗。 -
6.《长夏竹中二首》 宋·陈普
四围碧玉绕盘河,六月此为安乐窝。
且喜身心客清净,但愁岁月为消磨。
洞门开辟元无锁,暑气羞惭自倒戈。
只要人心明内外,红尘取此本无多。 -
7.《遡蛱诗》 宋·邓深
胪言峡山天下奇,欲观愁隔三千里。
常恐因循孤此兴,非假夤缘那得至。
偶逢月湖起仕宦,正指夔门愁凋敝。
忻然谓我便登陆陟。 -
8.《题三易备遗》 宋·葛寅炎
谁凿混沌窍,龙马出澄渊。
笃生羲文圣,立极先后天。
三三羑所演,两两山之连。
不假人安排,自有天浑全。 -
9.《天池寺夜与主僧觉翁圆上共坐谈浯溪山水之胜》 宋·董嗣杲
空云驾我登天池,江山秋渺无津涯。
涉溪蓦栈借杖藜,光景体认裁诗。
峥嵘寺门窝风低,塔铃喧风际天吹。
方丈轩槛供毗尼,老僧喜气扬须眉。 -
10.《病中作》 宋·丘葵
独坐茅檐静养疴,亦知来日苦无多。
此心不动穷无鬼,元气将衰病有魔。
叹老嗟卑非我事,贪生怛化欲如何。
平生不为浮屠惑,自此幢峰土一窝。