-
1.《水调歌头·窥天以管》 元·刘敏中
窥天以管,认得几多星。
嗟扰扰。
矜完美,校奇零。
蚁缘庭。 -
2.《游天衣寺》 宋·赵諴
世称幽景属金仙,若是精蓝岂妄传。
涧湧双泉雷出地,山围四面管窥天。
唐僧手泽神毫健,梁帝宸恩宝器妍。
今日喜偿平昔志,更逢闽客此安禅。 -
3.《大涤洞天留题》 宋·朱堂
地胜群峰秀,山高宿雾昏。
灵宫从昔著,仙迹至今存。
嵌洞窥天巧,飞泉挟石奔。
尘缘何日了,小築占云根。 -
4.《再用才子富文华校雠天禄阁韵赠周教授》 宋·陈造
君家小阿韫,择婿须才贤。
我家小於菟,披雾欲窥天。
鹊语灯著花,妙契默有传。
何当珠帘外,彩丝自相联。 -
5.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
6.《答客难》 两汉·东方朔
客难东方朔曰:“苏秦、张仪一当万乘之主,而身都卿相之位,泽及后世。
今子大夫修先王之术,慕圣人之义,讽诵诗书百家之言,不可胜记,著于竹帛;唇腐齿落,服膺而不可释,好学乐道之效,明白甚矣;自以为智能海内无双,则可谓博闻辩智矣。
然悉力尽忠,以事圣帝,旷日持久,积数十年,官不过侍郎,位不过执戟。
意者尚有遗行邪?同胞之徒,无所容居,其故何也?”东方先生喟然长息,仰而应之曰:“是故非子之所能备。 -
7.《杂讽九首》 唐·陆龟蒙
红蚕缘枯桑,青茧大如瓮。
人争捩其臂,羿矢亦不中。
微微待贤禄,一一希入梦。
纵操上古言,口噤难即贡。 -
8.《摸鱼子·高爱山隐居》 宋·张炎
爱吾庐、傍湖千顷,苍茫一片清润。
晴岚暖翠融融处,花影倒窥天镜。
沙浦迥。
看野水涵波,隔柳横孤艇。 -
9.《送温处士归黄山白鹅峰旧居》 唐·李白
黄山四千仞,三十二莲峰。
丹崖夹石柱,菡萏金芙蓉。
伊昔升绝顶,下窥天目松。
仙人炼玉处,羽化留馀踪。 -
10.《龟石》 宋·孔武仲
平川汹汹经南国,匹练横托半天碧。
洪澜巨浪之中央,忽见颓嵬太古石。
此石由来几许时,混元一气初开辟。
神功割破混沌胎,划落半空随霹雳。 -
11.《六月二日乙丑滥溪大雷雨》 宋·岳珂
人言夏月雨甲子,赤地千里真旱祥。
今年六月天久亢,平畴龟坼田禾秧。
农夫恸哭眼滴血,郡邑奔走焚巫尫。
油云勃兴杳无际,涸辙渴想惟西江。 -
12.《赠朱道人》 宋·王柏
道人跨鹤遍天涯,伟观绝景收拾归。
点头濡墨茅屋下,乘兴吐出胸中奇。
百尺生绡冰样洁,落笔一埽风雨驰。
远水拍天穷万折,怪石硗确蹲熊罴。 -
13.《柳梢青(曹溪英墨梅)》 宋·白君瑞
玉骨冰姿,天然清楚,雪里曾看。
物外幽人,细窥天巧,收入毫端。
一枝影落云笺。
便似觉、清风夜寒。
试向松窗,等闲一展,俗虑都捐。 -
14.《古碑塔寺改律为禅乡大夫招增值云智禅师主法》 宋·程公许
智禅生峨下,稚齿希空门。
落发受具戒,持钵巡诸村。
有如摩尼球,炯然古井浑。
又若大明镜,不受尘垢昏。 -
15.《送通判刘国博》 宋·释重顯
为星当贰职,权化不相饶。
白屋如多恨,清风何处消。
岸鸥窥天旆,天辟看陞朝。
别有生灵意,寒枝未变条。 -
16.《侍宴应诏赋韵得前字》 唐·虞世南
芬芳禁林晚,容与桂舟前。
横空一鸟度,照水百花然。
绿野明斜日,青山澹晚烟。
滥陪终宴赏,握管类窥天。 -
17.《奉和幸三会寺应制》 唐·李乂
睿德总无边,神皋择胜缘。
二仪齐法驾,三会礼香筵。
汉阙中黄近,秦山太白连。
台疑观鸟日,池似刻鲸年。
满月临真境,秋风入御弦。
小臣叨下列,持管谬窥天。 -
18.《昔事文皇帝三十二韵》 唐·杜牧
昔事文皇帝,叨官在谏垣。
奏章为得地,齰齿负明恩。
金虎知难动,毛釐亦耻言。
掩头虽欲吐,到口却成吞。 -
19.《李翰林》 唐·徐夤
谪下三清列八仙,获调羹鼎侍龙颜。
吟开锁闼窥天近,醉卧金銮待诏闲。
旧隐不归刘备国,旅魂长寄谢公山。
遗编往简应飞去,散入祥云瑞日间。 -
20.《李翰林》 唐·徐夤
谪下三清列八仙,获调羹鼎侍龙颜。
吟开锁闼窥天近,醉卧金銮待诏闲。
旧隐不归刘备国,旅魂长寄谢公山。
遗编往简应飞去,散入祥云瑞日间。