-
1.《系乐府十二首·古遗叹》 唐·元结
古昔有遗叹,所叹何所为。
有国遗贤臣,万事为冤悲。
所遗非遗望,所遗非可遗。
所遗非遗用,所遗在遗之。
嗟嗟山海客,全独竟何辞。
心非膏濡类,安得无不遗。 -
2.《系乐府十二首·古遗叹》 唐·元结
古昔有遗叹,所叹何所为。
有国遗贤臣,万事为冤悲。
所遗非遗望,所遗非可遗。
所遗非遗用,所遗在遗之。
嗟嗟山海客,全独竟何辞。
心非膏濡类,安得无不遗。 -
3.《相和歌辞·箜篌引》 唐·李贺
公乎公乎,提壶将焉如。
屈平沉湘不足慕,徐衍入海诚为愚。
公乎公乎,床有菅席盘有鱼, -
4.《相和歌辞·对酒二首》 唐·李白
松子栖金华,安期入蓬海。
此人古之仙,羽化竟何在。
浮生速流电,倏忽变光彩。
天地无凋换,容颜有迁改。 -
5.《杂曲歌辞·妾薄命》 唐·李百药
团扇秋风起,长门夜月明。
羞闻拊背入,恨说舞腰轻。
太常应已醉,刘君恒带酲。
横陈每虚设,吉梦竟何成。 -
6.《马玘大夫挽辞》 宋·王安石
冠盖青门道,知君自少时。
从容他日喜,奄忽暮年悲。
江月明丹旐,湖风冷繐帷。
音容虽可想,材力竟何施。 -
7.《王逢原挽辞》 宋·王安石
蒿里竟何在,死生从此分。
谩传仙掌籍,谁见鬼修文。
蔡琰能传业,侯芭为起坟。
伤心北风路,吹泪湿江云。 -
8.《钓台》 宋·艾性夫
自有诸公作帝师,故人相与竟何辞。
可能密密同床话,不及周南第一诗。 -
9.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
10.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。