-
1.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
2.《醉中留别永叔子履》 宋·梅尧臣
新霜未落汴水浅,轻舸惟恐东下迟。
遶城假得老病马,一步一跛饮人疲。
到君官舍欲取别,君惜我去频增嘻。
便步髯奴呼子履,又令开席罗酒卮。 -
3.《徐文长传》 明·袁宏道
余少时过里肆中,见北杂剧有《四声猿》,意气豪达,与近时书生所演传奇绝异,题曰“天池生”,疑为元人作。
后适越,见人家单幅上有署“田水月”者,强心铁骨,与夫一种磊块不平之气,字画之中,宛宛可见。
意甚骇之,而不知田水月为何人。
一夕,坐陶编修楼,随意抽架上书,得《阙编》诗一帙。 -
4.《题富好礼所畜村乐图》 明·刘基
我昔住在南山头,连山下带清溪幽。
山巅出泉宜种稻,绕屋尽是良田畴。
家家种田耻商贩,有足懒踏县与州。
西风八月淋潦尽,稻穗崿比无蝗蟊。 -
5.《早起》 唐·杜甫
春来常早起,幽事颇相关。
帖石防隤岸,开林出远山。
一丘藏曲折,缓步有跻攀。
童仆来城市,瓶中得酒还。 -
6.《过沈氏山居》 唐·钱起
鸡鸣孤烟起,静者能卜筑。
乔木出云心,闲门掩山腹。
贫交喜相见,把臂欢不足。
空林留宴言,永日清耳目。 -
7.《吊卢殷》 唐·孟郊
诗人多清峭,饿死抱空山。
白云既无主,飞出意等闲。
久病床席尸,护丧童仆孱。
故书穷鼠啮,狼藉一室间。 -
8.《孟夏思渭村旧居寄舍弟》 唐·白居易
啧啧雀引雏,稍稍笋成竹。
时物感人情,忆我故乡曲。
故园渭水上,十载事樵牧。
手种榆柳成,阴阴覆墙屋。 -
9.《东坡种花二首》 唐·白居易
持钱买花树,城东坡上栽。
但购有花者,不限桃杏梅。
百果参杂种,千枝次第开。
天时有早晚,地力无高低。 -
10.《入扬州郭》 唐·李绅
菊芳沙渚残花少,柳过秋风坠叶疏。
堤绕门津喧井市,路交村陌混樵渔。
畏冲生客呼童仆,欲指潮痕问里闾。
非为掩身羞白发,自缘多病喜肩舆。