-
381.《岁旱,邑人祷第五罗汉得雨,乐先生有诗,次》 宋·范成大
海山之湫龙所宫,溅瀑下赴声琤琮。
碧*大士何许主?爱此匹练飞冥蒙。
偶然宴坐百千劫,神力悲愿俱无穷。
向来火云挟日走,沙煎日烂千山童。 -
382.《次韵答裴仲谟》 宋·秦观
十年淮海闲居草,偶遣儿童次第成。
方愧贫家矜敝帚,忽蒙邻壁借余明。
文昌但愿花前老,张翰何须身後名。
移病阖门参拜阻,卧听车马去来声。 -
383.《雨》 宋·陆游
晓望横斜映水亭,暮看飘洒湿帘旌。
不嫌平野苍茫色,实厌空阶点滴声。
上策莫如常熟睡,少安毋躁会当晴。
且将穑事传童稚,未插秧时正好耕。 -
384.《秋夜》 宋·陆游
老病龙锺不入城,浊醪麤饭饯余生。
未霜村舍秋先冷,无月江天夜自明。
出塞虽惭平贼手,下帷聊喜读书声。
山童睡熟青灯暗,自拨残炉候药铛。 -
385.《雨中作》 宋·陆游
风声如翻涛,雨点如撒菽。
皇天念此老,一为洗烦促。
呼童取短檠,聊展旧书读。
凄然对孤影,感叹衰鬓秃。
兀如老病马,关河久在目;伏枥虽已疲,连云思苜蓿。 -
386.《纵笔》 宋·陆游
坊远不闻宫漏声,三茅钟残窗欲明。
山童睡熟呼不应,添水拂书翁自行。 -
387.《雨夜》 宋·陆游
岁晚茆茨劣自容,齿摇将脱发将童。
心游万里关河外,身卧一窗风雨中。
医不可招惟忍病,书犹能读足忘穷。
夜阑睡觉蛩声里,时见灯花落碎红。 -
388.《初冬》 宋·陆游
鉏犁满野及冬耕,时听儿童叱犊声。
逐客固宜安散地,闲民何幸乐升平。
雪花漫漫荞将熟,绿叶离离荠可烹。
饭饱身闲书有课,西窗来趁夕阳明。 -
389.《秋懹》 宋·陆游
秋暑虽犹在,晨兴气已清。
蛮童扫荒径,獠婢涤空铛。
病树有凋叶,残蝉无壮声。
书生守故态,已复理灯檠。 -
390.《喜晴》 宋·陆游
正厌鸠呼雨,俄闻鹊噪晴。
路开知潦退,书展喜窗明。
日透疏帘影,风传暮角声。
儿童竞相报,门有卖朱樱。 -
391.《初秋梦故山觉而有作》 宋·陆游
陂水白茫茫,草烟湿霏霏。
牧童一声笛,落日无余晖。
遥山已渐隐,村巷亚竹扉。
老翁延我入,苦谢柿栗微。
幸逢岁有秋,一醉君勿违。
念此动中怀,命驾吾将归。 -
392.《晚起》 宋·陆游
学道逍遥心太平,幽窗鼻息撼床声。
柳花无蒂蛮毡暖,龟甲有纹缯帐明。
候起儿童陈盥栉,笑衰人客闯柴荆。
此生睡足无余念,安用元戎报五更。 -
393.《舍南杂兴》 宋·陆游
淅淅暮风生,晖晖残月明。
开门喜闲望,扶杖得徐行。
霜薄树多绿,泉流沟有声。
儿童殊可念,画地作棋枰。 -
394.《醉後草书歌诗戏作》 宋·陆游
朱楼矫首隘八荒,绿酒一举累百觞,洗我堆阜峥嵘之胸次,写为淋漓放纵之词章。
墨翻初若鬼神怒,字瘦忽作蛟螭僵;宝刀出匣挥雪刃,大舸破浪驰风樯。
纸穷掷笔霹雳响,妇女惊走儿童藏。
往时草檄喻西域,飒飒声动中书堂。 -
395.《屡雪二麦可望喜而作歌》 宋·陆游
苦寒勿怨天雨雪,雪来遗我明年麦。
三月翠浪舞东风,四月黄云暗南陌。
坐看比屋腾欢声,已觉有司宽吏责。
腰鎌丁壮倾闾里,拾穗儿童动千百。 -
396.《初冬杂题》 宋·陆游
五斗安能解醉酲,瞢腾睡眼怯窗明。
策勋赖有春芽在,卧听山童转磑声。 -
397.《丹井》 宋·陆游
丹成人已仙,遗灶亦已平;尚余松根井,锵然环玦声。
我来试一啜,槁面还童婴。
祝君勿关钥,人人遣长生。 -
398.《开孙满月》 宋·陆游
夜梦奇童拜且言,今乃幸得生高门。
梦後一日得开孙,虎儿堕地百兽奔。
未论头角与眉宇,但听啼声谁敢侮!就令长大未必奇,亦作人间孔文举。 -
399.《十月旦日至近村》 宋·陆游
鸭脚叶黄乌臼丹,草烟小店风雨寒。
荒年人家鸡黍迮,芋羹豆饭供时节。
村童上牛踏牛鼻,吹笛声长入云际。
今年虽饥却少安,县吏不来官放税。 -
400.《闲中作》 宋·陆游
呼童按摩罢,倚壁久伸余。
棋局可忘老,鸟声能起予。
扫檐怜罥蝶,投饵出潜鱼。
向晚明窗下,还来读旧书。