-
401.《夜寒起坐待旦》 宋·陆游
戃怳不成寐,揽衣寒夜中。
青荧煨芋火,鼞鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。
悠然束书坐,徐待日生东。 -
402.《寺居睡觉》 宋·陆游
虚窗寂寂夜三更,灯敛残光避月明。
老嬾只贪春睡美,媿闻童子诵经声。 -
403.《昔在成都正月七日圣寿寺麻子市初春行乐处也》 宋·陆游
乐事新年忆锦城,城南麻市试春行。
如今老病茅檐底,卧听儿童吓雀声。 -
404.《初睡起有作》 宋·陆游
喔喔晓鸡鸣,迢迢残漏声。
拨衾幽梦断,褰幌小窗明。
獠婢篝衣暖,山童拥篲行。
老夫徐下榻,负火听瓶笙。 -
405.《梦行秦晋间有作》 宋·陆游
夜店紬衾暖,晨厨粟饭香。
驴肩双酒榼,童背一琴囊。
冰坼河声壮,郊平塔影长。
古今均梦境,不用吊兴亡。 -
406.《夜汲井水煮茶》 宋·陆游
病起罢观书,袖手清夜永。
四邻悄无语,灯火正凄冷。
山童亦睡熟,汲水自煎茗,锵然辘轳声,百尺鸣古井,肺腑凛清寒,毛骨亦苏省。
归来月满廊,惜踏疏梅影。 -
407.《秋晴见天际飞鸿有感》 宋·陆游
新晴天宇色正青,群鸿高骞在冥冥。
儿童相呼共仰视,我亦扶杖来中庭。
丰年到处稻粱满,胡不暂下栖沙汀?应须江海寄旷快,肯为霜雪嗟飘零!书生可笑不自喜,憔悴久翦笼中翎。
鸥波万里每媿杜,鹤化千载知非丁。 -
408.《新开小室》 宋·陆游
并檐开小室,仅可容一几。
东为读书窗,初日满窗纸。
衰眸顿清澈,不畏字如螘。
琅然弦诵声,和答有稚子。
余年犹几何,此事殊可喜。
山童报炊熟,束卷可以起。 -
409.《游近山》 宋·陆游
羸病知难赋远游,尚寻好景送悠悠。
乱山孤店雁声晚,一马二童溪路秋。
扫壁有僧求醉墨,倚楼无客话清愁。
残年敢望常强健,到处临归为小留。 -
410.《庵中晚思》 宋·陆游
小庵摩腹独彷徉,俗事纷纷有底忙?云影忽生鸦蔽日,雨声不断叶飞霜。
经纶正复惭伊传,杂驳犹能陋汉唐。
卷尽残书窗已晚,笑呼童子换炉香。 -
411.《病小愈喜晴》 宋·陆游
云边采药喜身轻,灯下观书觉眼明。
扰扰已空浮世事,依依还作苦吟声。
又为天地几年客,顿觉轩窗三日晴。
深媿山童怜寂寞,风炉传法煮芜菁。 -
412.《春社日效宛陵先生体社雨》 宋·陆游
开岁才几时,春社忽已及。
茫茫草色深,萧萧雨声急。
扶犁行白水,不惜芒屦湿。
村童更可怜,赤脚牛背立。 -
413.《夜雨暴至》 宋·陆游
堂中虚窗雨气入,堂前丛竹雨声急;山童束縕走求火,屋漏惟愁打书湿。
秋风罢亚九千顷,此夕真成倾玉粒。
蹋歌作社约比邻,一饱今年可平揖。 -
414.《夜闻落叶》 宋·陆游
我行出柴门,初喜春草生。
俛仰几何时,落叶终夜声。
嗟我日益老,抱疾况未平。
晨兴就盥栉,顾亦强支撑。 -
415.《寒食省九里大墓》 宋·陆游
陌上箫声正卖饧,篮舆兀兀雨冥冥。
人来平野一点白,山压乱云千叠青。
石马朱门松下路,冻齑冷饭柳阴亭。
华颠尚记儿童日,抚事兴怀涕自零。 -
416.《秋夜自近村归》 宋·陆游
江头浩歌天宇宽,刺船归来清夜阑。
女贞林黑月未上,姑恶声悲村已寒。
不恨故交日零落,本知浮生难控抟。
头童面槁更安往?莫问傍人君自看。 -
417.《晚步南溪弄水》 宋·杨万里
吾庐在南溪,溪北北山半。
山空谁肯邻,影静鹤为伴。
万松当篱落,千岩上几案。
花草岂厌多,不多亦堪翫。 -
418.《戏题所见》 宋·杨万里
田家不遣儿牧猪,老乌替作牧猪奴。
不羞卑冗颊得志,草根更与猪为戏。
一乌驱猪作觳觫,一乌骑猪作骐骥。
骑之不稳驱不前,坐看顽钝手无鞭。 -
419.《宛陵道中》 宋·杨万里
溪缭双衣带,桥森百足虫。
伞声松径雨,巢影柳塘风。
犬误随行客,牛偏识牧童。
追程非要缓,路滑试匆匆。 -
420.《珊瑚吟》 宋·文天祥
南方有珍禽,鸣声天下奇。
毛羽黑如漆,两脸凝璚脂。
燕赵佳公子,笼槛以自随。
童子重丁宁,饮食必以时。