-
1.《宴郁林观张道士房》 唐·钱起
灭迹人间世,忘归象外情。
竹坛秋月冷,山殿夜钟清。
仙侣披云集,霞杯达曙倾。
同欢不可再,朝暮赤龙迎。 -
2.《沈十四拾遗新竹生读经处同诸公之作》 唐·王维
闲居日清静,修竹自檀栾。
嫩节留馀箨,新业出旧阑。
细枝风响乱,疏影月光寒。
乐府裁龙笛,渔家伐钓竿。
何如道门里,青翠拂仙坛。 -
3.《同武平一员外游湖五首时武贬金坛令》 唐·储光羲
红荷碧筱夜相鲜,皂盖兰桡浮翠筵。
舟中对舞邯郸曲,月下双弹卢女弦。
青林碧屿暗相期,缓楫挥觥欲赋诗。
借问高歌凡几转,河低月落五更时。 -
4.《同郭参谋咏崔仆射淮南节度使厅前竹》 唐·刘长卿
昔种梁王苑,今移汉将坛。
蒙笼低冕过,青翠卷帘看。
得地移根远,经霜抱节难。
开花成凤实,嫩笋长鱼竿。 -
5.《玄都坛歌,寄元逸人》 唐·杜甫
故人昔隐东蒙峰,已佩含景苍精龙。
故人今居子午谷,独在阴崖结茅屋。
屋前太古玄都坛,青石漠漠常风寒。 -
6.《种竹》 唐·元稹
昔公怜我直,比之秋竹竿。
秋来苦相忆,种竹厅前看。
失地颜色改,伤根枝叶残。
清风犹淅淅,高节空团团。 -
7.《寺院新竹》 唐·元稹
宝地琉璃坼,紫苞琅玕踊。
亭亭巧于削,一一大如拱。
冰碧林外寒,峰峦眼前耸。
槎枒矛戟合,屹仡龙蛇动。 -
8.《和东川李相公慈竹十二韵(次本韵)》 唐·元稹
慈竹不外长,密比青瑶华。
矛攒有森束,玉粒无蹉跎。
纤粉妍腻质,细琼交翠柯。
亭亭霄汉近,霭霭雨露多。 -
9.《邻人自金仙观移竹》 唐·李远
移居新竹已堪看,劚破莓苔得几竿。
圆节不教伤粉箨,低枝犹拟拂霜坛。
墙头枝动如烟绿,枕上风来送夜寒。
第一莫教渔父见,且从萧飒满朱栏。 -
10.《竹十一首》 唐·陈陶
不厌东溪绿玉君,天坛双凤有时闻。
一峰晓似朝仙处,青节森森倚绛云。
万枝朝露学潇湘,杳霭孤亭白石凉。
谁道乖龙不得雨,春雷入地马鞭狂。 -
11.《登江苏金坛顾龙山》 明·朱元璋
望西南隐隐神坛,独跨征车,信步登山。
烟寺迂迂,云林郁郁,风竹珊珊。
一尘不染,浮生九还,客中有僧舍三间,他日偷闲,花鸟娱情,山水相看。 -
12.《竹》 宋·丁谓
自保猗猗绿,谁怜冉冉根。
紫花含凤实,绣箨抱龙孙。
扫月仙坛静,摇风雪雾昏。
彤竿思化杖,绀弃想开樽。 -
13.《拜石坛诗》 未知·袁华
眉山三苏宋儒宗,长公矫矫人中龙。
南迁儋耳西赤壁,文章光焰超洪濛。
快哉之亭雪初霁,领客登览山川雄。
自云平生不解饮,胡乃一举觥船空。 -
14.《竹》 宋·贾似道
松阴半坛日,竹声一槛秋。
每番看鹤过,疑似有仙游。 -
15.《题梅仙坛》 宋·刘霆午
吏隐清风几百年,长松修竹满坛前。
汉皇若听三书谏,未必先生便肯仙。 -
16.《十二峰·净坛》 宋·阎伯敏
山头枝枝竹扫坛,舟子竹枝歌上滩。
炷香上庙掷杯珓,但乞如愿舟平安。 -
17.《扈驾郊坛陪祀》 明·胡侍
朱坛晴雪媚春空,云从天行气象雄。
八骏宛回黄竹路,六龙遥向玉华宫。
炉烟半拂仙人掌,树色微翻少女风。
应有海神来候驾,南端非雾碧冥濛。 -
18.《碧梧翠竹堂》 明·释良琦
碧梧翠竹之高堂,乃在玉山西石冈。
浓阴昼护白日静,翠气夜含清秋凉。
堂中美人双鸣珰,不独痴绝能文章。
北海李生共放旷,东林惠远同徜徉。 -
19.《毛公坛福地》 宋·范成大
松萝滴翠白昼阴,七十二峰中最深。
绿毛仙翁已仙去,惟有石坛留竹坞。
竹阴扫坛石槎牙,汉时风雨生藓花。
山中笙鹤尚遗响,湖外人烟惊岁华。
道人眸子照秋色,邀我分山筑丹室。
驱丁役甲莫儿嬉,渴饮隐泉饥饵术。 -
20.《竹溪直院盛称起予草堂诗之善暇日览之多有可》 宋·刘克庄
天下名山众,岩岩独岱崇。
圣朝久熙洽,天子乃登封。
清跸临危顶,钩陈备祲容。
下观红日出,中起白云浓。
太史陪祀见,燕公载笔从。
安知千载后,樵者斧坛松。