-
121.《湖山楼》 宋·梁竑
千峰背负乌聊山,一区面蛰龙停渊。
壶中日月自天地,淮南鸡犬皆神仙。
当湖次第列小隐,花坞直与山房连。
海棠成径当步障,藕花满洲宜泛船。 -
122.《春日田园杂兴》 宋·刘应龟
独犬寥寥昼护门,是间也自有桃源。
梅藏竹掩无多路,人语鸡声又一村。
屋角枯藤黏树活,田头野水入溪浑。
我来拾得春风句,分付沙鸥莫浪言。 -
123.《秦人洞》 宋·潘兴嗣
秦人当日避风烟,自种桑麻老洞天。
绿竹横溪鸡犬静,不知门外汉山川。 -
124.《偈二首》 宋·释择崇
柴鸣竹爆惊人耳,大洋海底红尘起。
家犬声狞夜不休,陆地行船三万里。
坚牢地神笑呵呵,须弥山王眼觑鼻。
把手东行却向西,南山声应北山里。
千手大悲开眼看,无量慈悲是谁底。 -
125.《清秀山韵》 宋·张自明
甲子循环各一时,又逢青犬护岩扉。
金墉城锁瑶池苑,苍玉楼铺锦地衣。
万里西风生木末,数声湘竹叫云归。
明朝天上秋期近,问讯河边织女机。 -
126.《金精歌》 宋·赵崇怿
东风飞霖雨,一洗桃李尘。
快马紫游缰,来赏金精春。
连林翠气妙不动,时作佛髻螺头青。
劖劖天壁面削起,中可建旗坐万人。 -
127.《破虏凯歌二十四首》 宋·周麟之
一从犬吠瞰西山,便报车轮不得还。
自诡长驱如破竹,不知先衄剑门关。 -
128.《湖村庵即事》 元·惟则
竹根吠犬隔溪西,湖雁声高木叶飞。
近听始知双橹响,一灯浮水夜船归。 -
129.《次韵观帖之什》 明·顾德辉
水如燕尾出湖分,合入长溪且到门。
韦杜桑麻元两曲,朱陈鸡犬却通村。
换羊卖马囊中帖,刳癭悬匏竹里樽。
昨日烦君来阅赏,扁舟短缆系篱根。 -
130.《秀野轩诗》 明·田畊
门掩雨余苔,时因看竹开。
客闲棋响罢,犬吠履声来。
云冷埋琴荐,花繁近酒杯。
高情与幽思,只是觅诗材。 -
131.《秋日过子问郊居二首》 明·王伯稠
叶舠百转入幽溪,灌木苍藤夹岸迷。
一缕炊烟小犬吠,柴门忽出竹丛西。 -
132.《江上》 明·吴孺子
新月淡烟霏,江花冷照衣。
无人山犬吠,隔竹掩荆扉。 -
133.《自画山居图歌赠宜春朱隐君地理专门》 明·虞堪
朱侯有隐居,乃在宜春间。
东游久未已,浩荡忘其还。
山川神气具在眼,穷幽赜隐知何限。
黄河之源出昆仑,千里万里盘旋屈折支天根。 -
134.《田家吟》 明·周如埙
不识市朝车马喧,残蓑弱笠老田园。
柴门去郭无多路,野竹临流自一村。
春雨桑麻终岁足,清时鸡犬几家存。
儿孙牧畜南山下,为道须防猛虎繁。 -
135.《访戴天山道士不遇》 唐·李白
犬吠水声中,桃花带雨浓。
树深时见鹿,溪午不闻钟。
野竹分青霭,飞泉挂碧峰。
无人知所去,愁倚两三松。 -
136.《桃源行》 唐·王维
〔时年十九〕
渔舟逐水爱山春。
两岸桃花夹去(一作古)津。
坐看红树不知远。 -
137.《雨中过舒教授》 宋·苏轼
疏疏帘外竹,浏浏竹间雨。
窗扉静无尘,几砚寒生雾。
美人乐幽独,有得缘无慕。
坐依蒲褐禅,起听风瓯语。 -
138.《山村五绝》 宋·苏轼
竹篱茅屋趁溪斜,春入山村处处花。
无象太平还有象,孤烟起处是人家。
烟雨濛濛鸡犬声,有生何处不安生。
但教黄犊无人佩,布谷何劳也劝耕。 -
139.《题卢鸿学士堂图?此诗当为苏辙作?》 宋·苏轼
昔为太室花,卢岩在东麓。
直上登封坛,一夜茧生足。
径归不复往,蛮壑空在目。
安知有千老,舒卷不盈轴。 -
140.《于潜令刁同年野翁亭》 宋·苏轼
山翁不出山,溪翁长在溪。
(前二令作二翁亭。
)不如野翁来往溪山间,上友麋鹿下凫鹥,问翁何所乐,三年不去烦推挤。
翁言此间亦有乐,非丝非竹非蛾眉。