-
1.《次韵温其种竹诗》 宋·刘子翚
种竹应须我辈人,茅檐对此可忘贫。
欹风带雨看无厌,淡夜寒绡画不真。
青女侵凌余瘦节,箨龙盘屈更分身。
会裁一管招鸣凤,千亩何须羡渭滨。 -
2.《再咏番易方节士》 宋·王柏
博物君子识览精,包罗错综能成文。
夫何吴兴载庆豫,慨然谱竹拟诸形。
非草非木言甚決,品类繁夥难尽说。
九江五岭多逸遗,维此方君更无别。 -
3.《紫竹》 宋·周必大
青紫从来岂异端,要看同傲折胶寒。
若轻间色思方节,圆竹应须斩万竿。 -
4.《苏武传(节选)》 两汉·班固
武字子卿,少以父任,兄弟并为郎,稍迁至栘中厩监。
时汉连伐胡,数通使相窥观。
匈奴留汉使郭吉、路充国等前后十余辈,匈奴使来,汉亦留之以相当。
天汉元年,且鞮侯单于初立,恐汉袭之,乃曰:「汉天子我丈人行也。 -
5.《东川节度歌》 宋·程公许
东川节度兵马雄,我尝闻这浣溪翁。
五百年间人事纷变灭,惟有青山衮衮今古同。
春官侍郎李太史,沃丝昔日来观风。
八年挽爷一炊条例,蔚蓝台上烟雨悉溟濛。 -
6.《杨子春酌饮清节亭示诸公旧赋索和》 宋·程公许
雨余执喘思澡雪,有客嗖门筇九节。
相携款竹墨池家,竹间张饮碧筒折。
枞枞玉立户相齐,何羡掖垣歌紫微。
会须把臂入林去,山王掉首麾去之。 -
7.《竹十一首》 唐·陈陶
不厌东溪绿玉君,天坛双凤有时闻。
一峰晓似朝仙处,青节森森倚绛云。
万枝朝露学潇湘,杳霭孤亭白石凉。
谁道乖龙不得雨,春雷入地马鞭狂。 -
8.《和野渡赋双竹松梅古风》 宋·卫宗武
挺然昂霄蟠涧阿,彼美松者非凡槎。
千林摇落乃孤艇,舞春杨柳傞傞。
翛然照水溪一涯,彼美梅者非凡葩。
冰姿皎洁抱清独,漫山桃李徒繁华。 -
9.《夹竹桃花·咏题》 宋·曹勋
诗绛彩娇春,苍筠静锁,掩映夭姿凝露。
花腮藏翠,高节穿花遮护。
重重蕊叶相怜,似青帔艳妆神仙侣。
正武陵溪暗,淇园晓色,宜望中烟雨。 -
10.《那日获诣芳园窃见新栽丛竹萧然可爱不能无诗》 宋·李至
节节皆匀叶叶疏,相门翻似子猷居。
狂根或带移时土,细草应劳种后锄。
醒酒韵寒初惬意,出墙梢健已凌虚。
不须更用他泉溉,霖雨才收必有余。 -
11.《沁园春·径竹扶疏》 宋·无名氏
径竹扶疏,直上青霄,玉立万竿。
似冰壶潇洒,虚心直节,清标贞干,风月无边。
清荫盈庭,细香满座,凡款公门皆七贤。
称觞旦,与松梅并祝,辞表南山。 -
12.《赞王来山爱竹祠前枯竹再生》 宋·陈著
清护祠香立翠寒,谁知活处发霜痕。
生生与善相为脉,节节是仁皆可根。
方信虚中涵造化,何妨直下长儿孙。
更须就此封培去,千亩成阴百世门。 -
13.《赋烧笋竹安韵》 宋·陆文圭
先生朝槃厌苜蓿,徇味得全差腾肉。
苍头扫地尿有出,赤炎腾烟龙尾秃。
土膏渐竭外欲枯,火候微温酒已熟。
拨灰可惜衣残锦,解箨独娄谨咔玉。 -
14.《沁园春(寿竹窗兄)》 宋·陈著
吾竹窗兄,吾能评者,只将竹看。
是丹山佳气,胚月军茂直,嵩溪润脉,滋养清坚。
雪虐霜凌,风饕雨恶,撼顿侵欺今几年。
元无损,这虚心实节,却自依然。 -
15.《沁园春(寿竹窗兄)》 宋·陈著
吾竹窗兄,吾能评者,只将竹看。
是丹山佳气,胚月军茂直,嵩溪润脉,滋养清坚。
雪虐霜凌,风饕雨恶,撼顿侵欺今几年。
元无损,这虚心实节,却自依然。 -
16.《次韵竹窗兄欲死叹》 宋·陈著
人生天地閒,所患在身死。
身死人谁逃,所患不在此。
所患死其心,此患无比侣。
厥初开赋性,未始分贤鄙。 -
17.《和山谷赋黄迪墨竹韵》 宋·释宝昙
平生黄太史,翰墨四海知。
风流过修竹,自弃或若遗。
岂伊岁寒质,似我槃礴时。
此君不解语,风雨扶持之。 -
18.《感皇恩(端礼节使生日)》 宋·李弥逊
密竹翦轻绡,华堂初建。
卷上虾须待开宴。
寿期春聚,芍药一番开遍。
砌成锦步帐,笼弦管。
绛节近颁,丹雏重见。
花里双双乍归燕。
重重乐事,凭仗东风拘管。
一时分付与,金荷劝。 -
19.《庆清朝·节过重三》 宋·无名氏
节过重三,日逢四六,真贤应昴初生。
元来鼻祖,降瑞应长庚。
今喜重逢旧事,固宜依旧复青毡。
果然是、双雕一箭,雁塔书名。 -
20.《题卢秘书夏日新栽竹二十韵》 唐·白居易
湘竹初封植,卢生此考槃。
久持霜节苦,新托露根难。
等度须当砌,疏稠要满阑。
买怜分薄俸,栽称作闲官。