-
1.《航海》 宋·陆游
我老卧丘园,百事习慵惰,惟有汗漫游,未语意先可。
或挂风半帆,或贮云一舸,趁潮乱鸣橹,过碛细扶柁,近辄凌烟海,自笑一何果。
邂逅得奇观,造物岂付我?古湫石蜿蜒,孤岛松磊砢。
湘竹閟娥祠,淮怪深禹锁,鬼神骇犀炬,天地赫龙火。 -
2.《题夏肯父晓山图》 宋·周弼
旦旦自天成,中全一气清。
渐分平与峻,俄转晦为明。
竹閟铺沙影,松涵出谷声。
机心都不动,稳看日初生。 -
3.《登石头山》 宋·项安世
山腰万竹閟清寒,上彻山头望始宽。
州渚东西分线路,台城表里见毫端。
青开淮甸天空阔,紫覆钟山气郁盘。
城下秋江来万里,独能伸手障狂澜。 -
4.《新竹》 唐·韩愈
笋添南阶竹,日日成清閟.缥节已储霜,黄苞犹掩翠。
出栏抽五六,当户罗三四。
高标陵秋严,贞色夺春媚。
稀生巧补林,并出疑争地。 -
5.《新竹》 唐·韩愈
笋添南阶竹,日日成清閟。
缥节已储霜,黄苞犹掩翠。
出栏抽五七,当户罗三四。
高标陵秋严,贞色夺春媚。 -
6.《种竹》 宋·陈与义
种竹不必高,摇绿当我楹。
向来三家墅,无此笙箫声。
皇天有老眼,为閟十日晴。
护我萧萧碧,伟事邻翁惊。 -
7.《题璋老清閟轩》 宋·王之道
典午接曹氏,其风扇浮虚。
当时波浪从,高谈乃其余。
竹诚松柏流,一日不可无。
子猷为此语,千古谁能渝。 -
8.《薛道祖清閟阁诗帖赞》 宋·岳珂
此君之清閟,昌黎所憩,何啻得其细。
三凤之呈瑞,非实不饵,亦姑即其意。 -
9.《新竹新韵》 宋·王柏
瞻彼依依竹,来依夫子墙。
密含千亩势,清閟一窗凉。
直指生来瘦。
贞标静里香。
缅怀仪凤意,不记岁年长。 -
10.《赋竹深处》 宋·卫宗武
淇园既往不足论,渭川徒多未足贵。
森然玉立闢幽深,弥望恢恢有余地。
何异东亭手亲植,遂使南阳日清閟。
绿云障日间弗容,翠涛翻空杳无涘。