-
1.《王修竹馆舍即事》 宋·黄庚
池馆翠深处,宽间称客居。
未仙犹阆苑,不梦亦华胥。
竹净堪居鹤,荷香欲醉鱼。
心清无个事,长日一编书。 -
2.《晚次苦竹馆,却忆干越旧游》 唐·刘长卿
匹马风尘色,千峰旦暮时。
遥看落日尽,独向远山迟。
故驿花临道,荒村竹映篱。
谁怜却回首,步步恋南枝。 -
3.《夜宿吴原博太史修竹馆时与陈玉汝别》 明·史鉴
晚过修竹园,主人故所知。
知故义不薄,执手言相思。
复有青云士,远行从此辞。
北风何烈烈,万籁鸣参差。 -
4.《早发苦竹馆》 唐·李峤
合沓岩嶂深,朦胧烟雾晓。
荒阡下樵客,野猿惊山鸟。
开门听潺湲,入径寻窈窕。
栖鼯抱寒木,流萤飞暗筱。 -
5.《修竹馆舍》 宋·黄庚
乳燕衔泥春书长,枕书无梦到高唐。
桃花红雨梨花雪,相逐东风过粉墙。 -
6.《竹里馆》 唐·卢象
江南冰不闭,山泽气潜通。
腊月闻山鸟,寒崖见蛰熊。
柳林春半合,荻笋乱无丛。
回首金陵岸,依依向北风。 -
7.《竹里馆》 唐·王维
独坐幽篁里,弹琴复长啸。
深林人不知,明月来相照。 -
8.《辋川集二十首·竹里馆》 唐·裴迪
来过竹里馆,日与道相亲。
出入唯山鸟,幽深无世人。 -
9.《秋日众哲馆对竹(一作题渚塘馆竹)》 唐·许浑
萧萧凌雪霜,浓翠异三湘。
疏影月移壁,寒声风满堂。
卷帘秋更早,高枕夜偏长。
忽忆秦溪路,万竿今正凉。 -
10.《制幕孙君即益昌舍馆叠石栽竹於盆池索赋》 宋·程公许
好山意度如高人,偃蹇那肯来朱门。
青油幕中盛快士,爱山惟恐不能致。
昭亭东望天一涯,武担亦复归迟迟。
开窗延得竹君瘦,