-
1.《美葛子熙》 明·李存
临川葛生朴且文,负檐有力能辛勤。
家贫妻死母又老,短窗挟策长云云。
忽思句读送日月,曷若江湖劳骨筋。
高碑大碣处处有,篆楷草行兼八分。 -
2.《次韵杨立之观韵海》 宋·苏颂
六学先声病,群书欲备详。
摛文资引据,结字辨偏旁。
篆楷颜毫妙,编联蜀纸光。
残篇虽脱落,犹可挹遗芳。 -
3.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
4.《草书歌》 明·朱瞻基
草书所自何所授,初变楷法为章奏。
当时作者最得名,崔瑗杜度张伯英。
三人真迹已罕见,后来继之有羲献。
笔端变化妙入神,逸态雄姿看劲健。 -
5.《观邵不疑学士所藏名书古画》 宋·梅尧臣
野性好书画,无力能自致。
每遇高趣人,常许出以视。
邵侯多奇玩,留我特开笥。
首观阮与杜,驴上瞑目醉。 -
6.《谢宣赐御草书急就章并朱邸旧集歌》 宋·王禹偁
臣闻伏羲画卦朴且淳,苍颉迼字初有文。
大篆小篆八分体,楷隶章草何纷纭。
因兹八法各有要,遂使六艺区以分。
其中最难惟草圣,玄妙功夫自天性。 -
7.《宿山中十首》 宋·刘克庄
玉筯篆文古,银钩楷清精。
得知千载下,时有打碑声。 -
8.《遗吴冲卿大飨碑文》 宋·韩维
苍碑剥龙螭,突兀古殿侧。
世变文字异,岁久苔藓蚀。
谅非好事者,尘土未尝拭。
我来仰首看,百过不自息。 -
9.《石经堂》 宋·李石
我来一登石经堂,从以诸生行两庑。
诸生读经半白头,问以始终箝不语。
我闻此经昔中都郎中所隶乃其祖。
迩来离乱已亡失,