-
1.《偶宴西蜀摩诃池》 唐·畅甫
珍木郁清池,风荷左右披。
浅觞宁及醉,慢舸不知移。
荫林簟光冷,照流簪影欹。
胡为独羁者,雪涕向涟漪。 -
2.《沈颐家》 宋·文天祥
孤舟霜月迥,晓起入柴门。
断岸行簪影,荒畦落履痕。
江山浑在眼,宇宙付无言。
昨夜三更梦,春风满故园。 -
3.《陈翃中丞东斋赋白玉簪》 唐·卢纶
美矣新成太华峰,翠莲枝折叶重重。
松阴满涧闲飞鹤,潭影通云暗上龙。
漠漠水香风颇馥,涓涓乳溜味何浓。
因声远报浮丘子,不奏登封时不容。 -
4.《满庭芳(簪梅)》 宋·葛立方
弄月黄昏,封霜清晓,数枝影堕溪滨。
化工先手,幻出一番新。
片片雕酥碾玉,寒苞似、已泄香尘。
聊相对,畸人投分,尊酒认荀陈。 -
5.《疏影·咏荷叶》 宋·张炎
碧圆自洁。
向浅洲远渚,亭亭清绝。
犹有遗簪,不展秋心,能卷几多炎热。
鸳鸯密语同倾盖,且莫与、浣纱人说。 -
6.《疏影》 宋·赵文
余赏其言,为赋
寒泉溅雪,有环佩隐隐,飞度霜月。
易水风寒,壮士悲歌,关山万里离别。
杨花浩荡晴空转,又化作、云鸿霜鹘。 -
7.《疏影》 宋·赵文
余赏其言,为赋
寒泉溅雪,有环佩隐隐,飞度霜月。
易水风寒,壮士悲歌,关山万里离别。
杨花浩荡晴空转,又化作、云鸿霜鹘。 -
8.《满江红 玉簪次班彦功韵》 元·张雨
玉导纤长,顿化作、云英香荚。
风弄影、录鬟撩乱,搔头斜插。
璞小还思钗燕并,丛幽略比蕉心狭。
看柔须、点缀半开时,微烘蜡。 -
9.《台城路·晨红才射南窗影》 清·朱彝尊
晨红才射南窗影,犀帷被谁惊起。
啅雀争枝,寒梅吐萼,搅得雪花都坠。
暗香簪未。
早湿了当风画罗衣袂。 -
10.《疏影·寒泉溅雪》 宋·赵文
余赏其言,为赋
寒泉溅雪,有环佩隐隐,飞度霜月。
易水风寒,壮士悲歌,关山万里离别。
杨花浩荡晴空转,又化作、云鸿霜鹘。