-
1.《庭竹》 唐·刘禹锡
露涤铅粉节,风摇青玉枝。
依依似君子,无地不相宜。 -
2.《昌谷诗(五月二十七日作)》 唐·李贺
昌谷五月稻,细青满平水。
遥峦相压叠,颓绿愁堕地。
光洁无秋思,凉旷吹浮媚。
竹香满凄寂,粉节涂生翠。 -
3.《与微之唱和来去常以竹筒贮诗陈协律美而成篇因以此答》 唐·白居易
拣得琅玕截作筒,缄题章句写心胸。
随风每喜飞如鸟,渡水常忧化作龙。
粉节坚如太守信,霜筠冷称大夫容。
烦君赞咏心知愧,鱼目骊珠同一封。 -
4.《竹》 唐·贾岛
篱外清阴接药栏,晓风交戛碧琅玕.子猷没后知音少,粉节霜筠漫岁寒。
-
5.《竹》 唐·罗隐
篱外清阴接药阑,晓风交戛碧琅玕.子猷死后知音少,粉节霜筠谩岁寒。
-
6.《题友人庭竹》 唐·殷文圭
丛篁萧瑟拂清阴,贵地栽成碧玉林。
尽待花开添凤食,可怜风击状龙吟。
钿竿离立霜文静,锦箨飘零粉节深。
何事子猷偏寄赏,此君心似古人心。 -
7.《移竹》 唐·齐己
旧溪千万竿,风雨夜珊珊。
白首来江国,黄金买岁寒。
乍移伤粉节,终绕著朱栏。
会得承春力,新抽锦箨看。 -
8.《南浦(洞天)》 宋·史浩
一箭舜弦风,向晓来、轻寒初报麦秀。
蝶股歇花须,韶光老,莺声倦闻呼友。
池塘绿暗,数竿粉节天然瘦。
对兹美景,爱清歌妙曲,千钟芳酒。 -
9.《重过潘氏隐居》 明·许继
刻诗新篁上,粉节吹幽香。
密林若广厦,万斛含昼凉。
阴草涧芳洁,古苔石老苍。
谅无答清景,咏言示不忘。 -
10.《和周元吉省中新竹》 宋·杨万里
青士何年下大荒,羽仪禁省立如墙。
锦绷半脱娟娟玉,粉节新涂拂拂霜。
带雨小酣三日後,出林忽喜一梢长。
今年秋闰防多暑,剩供先生格外凉。 -
11.《怪菌歌》 宋·杨万里
雨前无物撩眼界,雨里道边出奇怪。
数茎枯菌破土膏,即时便与人般高。
撒开圆顶丈来大,一菌可藏人一个。
黑如点漆黄如金,第一不怕骤雨淋。 -
12.《墨竹》 宋·梅尧臣
许有卢娘能画竹,重抹细拖神且速。
如将石上萧萧枝,生向笔间天意足。
战叶斜尖点映间,透势虚黍断还续。
粉节中心岂可知,淡墨分明在君目。 -
13.《题太湖竹轩》 宋·王之道
粉节储霜竞出篱,我来犹及笋生时。
清风一榻君休问,明月半窗予自知。 -
14.《家藏画鹊二轴其一棠梨结子青黄叶亦虫蚀尚带》 宋·舒岳祥
粉节娟娟碧玉枝,螳螂得意更谁疑。
旁人只与危黄雀,不道中林有鹊知。 -
15.《破阵子·燕子欲归时节》 宋·晏殊
燕子欲归时节,高楼昨夜西风。
求得人间成小会,试把金尊傍菊丛。
歌长粉面红。
斜日更穿帘幕,微凉渐入梧桐。
多少襟情言不尽,写向蛮笺曲调中。
此情千万重。 -
16.《粉蝶儿》 宋·毛滂
雪遍梅花,素光都共奇绝。
到窗前、认君时节。
下重帏,香篆冷,兰膏明灭。
梦悠扬,空绕断云残月。 -
17.《夏云峰(圣节)》 宋·曹勋
绍洪基,抚万宇,中兴宝运符千。
枢电瑞绕,景命燕及云天。
挺生真主,平四海、复禹山川。
班列立、瞻云就日,职贡衣冠。 -
18.《凤凰台上忆吹箫(耒阳至节戏呈同官)》 宋·侯置
玉管灰飞,云台珥笔,东君飚驭将还。
又正是、霜花□剪,梅粉初干。
窈窕红窗髻影,添一线、组绣工闲。
潇湘好,雪意尚遥,绿占群山。 -
19.《凤凰台上忆吹箫(耒阳至节戏呈同官)》 宋·侯置
玉管灰飞,云台珥笔,东君飚驭将还。
又正是、霜花□剪,梅粉初干。
窈窕红窗髻影,添一线、组绣工闲。
潇湘好,雪意尚遥,绿占群山。 -
20.《赠李节妇》 宋·李谨思
猝猝多羝屈,幽幽独雉经。
借渠施粉黛,聊与照丹青。
孤槥何年寄,重泉底处扃。
有人能缩地,不隔短长亭。