-
1.《即事》 宋·王炎
桑尽蚕皆茧,秧成麦已秋。
山云翻黑雨,溪树没黄流。
红粟方翔贵,苍生未病瘳。
茅茨烟不起,饱饭得无忧。 -
2.《借居》 宋·张嵲
借屋得修竹,复近清江湄。
衡门独看雪,众物有余姿。
幽鸟下庭静,野泉通櫂迟。
既谐避世心,况与尘事违。
幸无井臼劳,未免亲锄犁。
已放西山烧,种粟方俟时。
此外复何作,闭门但成诗。 -
3.《醉蓬莱(戊子为亲庭寿,时方出蜀)》 宋·李曾伯
是人生好处,仕宦归来,享清闲福。
屈指吾翁,恰八年荆蜀。
星火丛中,风涛局上,转青天刍粟。
轺传欣还,里闾相庆,双鬓犹绿。 -
4.《声声慢·寿魏方泉》 宋·吴文英
莺团橙径,鲈跃莼波,重来两过中秋。
酒市渔乡,西风胜似春柔。
宿春去年村墅,看黄云、还委西畴。
凤池去,信吴人有分,借与迟留。 -
5.《水调歌头(寿段知事·时方旱,祈雨大作)》 宋·胡幼黄
有喜君初度,风雨作秋声。
连旬烈日,稻畦麦垅欲扬尘。
好是天瓢在手,笑把君龙呵叱,四野注如倾。
勃勃生意满,翠浪涌纵横。 -
6.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
7.《古诗赠方希直》 宋·叶见泰
吾友方济宁,其人世希生。
有如炎燉之雪,曙天之星。
平生特立不徇俗,穷年矻矻,惟究心乎羲文周孔之遗经。
一旦起作郡,卓然为群黎之怙恃,列牧之仪刑。 -
8.《戏用方外语示客》 宋·陆游
红粟青钱一扫空,笊篱行卖学庞翁。
身居本地风光里,愁掷它方世界中。
剩欲剧谈明不二,谁能太息赏无同?踞床一喝君闻否?三日犹应觉耳聋。 -
9.《送荆湖北漕张职方》 宋·宋祁
赐对云帘几刻留,东南公利入牙筹,方船万粟浮江下,封府三钱出地流。
驿路尘清迎弩密,省台薰歇护衣愁。
不妨遍历骚人国,金橘丹枫互占秋。 -
10.《赠方壶高士》 宋·白玉蟾
蓬莱三山压弱水,鸟飞不尽五云起。
紫麟晓舞丹丘云,白鹿夜啮黄芽蘂。
浩浩神风碧无涯,长空粘水三千里。
中有一洞名方壶,玉颜仙翁不知几。