-
1.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
2.《原道》 唐·韩愈
博爱之谓仁,行而宜之之谓义,由是而之焉之谓道,足乎己无待于外之谓德。
仁与义为定名,道与德为虚位。
故道有君子小人,而德有凶有吉。
老子之小仁义,非毁之也,其见者小也。 -
3.《忆昔二首》 唐·杜甫
忆昔先皇巡朔方,千乘万骑入咸阳。
阴山骄子汗血马,长驱东胡胡走藏。
邺城反覆不足怪,关中小儿坏纪纲。
张后不乐上为忙,至令今上犹拨乱,劳心焦思补四方。 -
4.《新安采樵行》 宋·沈作喆
种粟上山椒,种禾水没腰。
田家作苦不如樵,炊桂之地甚不遥。
一艘千束莫复朝,顺风顺水不动桡。
归来醉饱吹短箫,野花插鬓樵女娇。
农夫忍饥自芸苗,粟米自熟腹自枵。
明年卖田卖山去,谁能辛苦输王赋。 -
5.《句》 宋·张景
新粟米炊鱼子饭,嫩冬瓜煮鳖鱼裙。
-
6.《杂诗三首》 明·于慎行
北登辽阳城,顾望三韩道。
大海何萧条,白骨横野草。
下充蛟鱼食,上使乌鸢饱。
伤哉十万师,太半涂肝脑。
粟米量如沙,金帛积成岛。
功名诚可为,封疆在自保。
闭关谢远人,良图胡不考。
¤ -
7.《夏雨叹》 宋·刘学箕
君不见去年六月田作龟兆拆,祷祠乞雨遍村陌。
时当饥馑民不聊,谷贵有钱无处糴。
今年六月岁幸丰,十日一雨五日风。
市积粟米价不长,有谷无钱人更穷。 -
8.《清心镜 叹世》 元·马钰
叹人人,忒拙计。
竞蜗角虚名,蝇头薄利。
才争得、粟米头高,早笑他低底。
厮是非,讲闲气。
岂悟修行,超凡出世。
了性命、些子功夫,占 -
9.《归州女》 宋·项安世
归州女儿双髻丫,手提酒瓶头戴花。
左手持杯在手泻,滩头劝客争邀遮。
滩头一船百夫挽,欲上未上头捽沙。
呼声半竭力欲尽,粟米一釂胜流霞。 -
10.《雪峰真党内禅师赞》 宋·释心月
出岭超方,九上三到。
一槌便成,未是性燥。
诵过水偈,闻色空义。
搅炒肝肠,睡不成睡。 -
11.《食米仓》 宋·宋沆
陋巷颜回独屡空,生涯惟在一瓢中。
太仓腐粟虽山积,非义宁甘君子穷。 -
12.《岁旱绝粮馈米三斗》 宋·曾黯
晚景穷如许,饥寒只自怜。
有书遮老眼,无策度荒年。
故交分瓶粟,豪家贷子钱。
本无从理相,沟壑未应填。 -
13.《金粟冢中秋日燕集》 明·顾德辉
绰山古佳城,左股接昆丘。
水作青龙来,九派盘遭周。
道人金粟冢,在彼山之幽。
团团青桂树,枝叶相蜷樛。 -
14.《江北庄取米到作饭香甚有感》 宋·陆游
我昔从戎清渭侧,散关嵯峨下临贼,铁衣上马蹴坚冰,有时三日不火食,山荞畲粟杂沙碜,黑黍黄穈如土色,飞霜掠面寒压指,一寸赤心惟报国。
即今归卧稽山下,眼昏臂弱衰境逼,新粳炊饭香出甑,风餐涧饮何曾识?我岂农家志饱暖,闭户惟思事耕织;征辽诏下倘可期,盾鼻犹堪试残墨。 -
15.《米囊花二首》 宋·杨万里
鈆膏细细点花稍,道是春深雪未销。
一斛千囊苍玉粟,东风吹作米长腰。 -
16.《戏和于寺丞乞王醇老米》 宋·黄庭坚
君不见公车待诏老诙谐,几年索米长安街。
君不见社陵白头在同谷,夜提长鑱掘黄独。
文人古来例寒饿,安得野蚕成茧天雨粟。
王家圭田登几斛,于家买桂炊白玉。 -
17.《范良臣见过云有食粥之忧以斛米助之因得长句》 宋·韩元吉
捄饥岂复卫文子,阙食尚怜颜鲁公。
定知啜粥可餬口,未至复疾号山芎。
东方千牍羡饱死,颜氏一瓢嗟屡空。
我家无钱但斛粟,与子共坐诗能穷。 -
18.《谢方务德惠粟麦》 宋·朱翌
投闲闭门且稳坐,动辄有碍天难测。
钱神不肯赴招要,疟鬼乘时作寒热。
要之贫困真我道,一一为向儿童说。
山中宿麦旧为农,缸无储粟今何拙。 -
19.《题季路负米图》 宋·仇远
高堂有亲今老矣,孝子晨昏奉甘旨。
伤哉贫也敢辞劳,百里迢迢亲负米。
后来列鼎坐重裀,积粟万钟不逮亲。
古言周急不继富,为母请粟非无人。 -
20.《詹世显老丈舂米为赠时有张老之携其父诗求月》 宋·杜范
归来两见春载耜,老矣陈人愧髦士。
书生活计常若拙,瓶粟屡空固其理。
石庄好义无不为,独将饱腹念朝饥。
担只赪肩米叩户,要转儿啼成欢嬉。