-
1.《风流子·秋郊即事》 清·纳兰性德
平原草枯矣,重阳后、黄叶树骚骚。
记玉勒青丝,落花时节,曾逢拾翠,忽听吹箫。
今来是、烧痕残碧尽,霜影乱红凋。
秋水映空,寒烟如织,皂雕飞处,天惨云高。 -
2.《木兰花慢》 宋·秦观
过秦淮旷望,迥萧洒、绝纤尘。
爱清景风蛩,吟鞭醉帽,时度疏林。
秋来政情味淡,更一重烟水一重云。
千古行人旧恨,尽应分付今人。 -
3.《木兰花慢(汴京)》 宋·李琳
蕊珠仙驭远,横羽葆、簇霓旌。
甚鸾月流辉,凤云布彩,翠绕蓬瀛。
舞衣怯环佩冷,问梨园、几度沸歌声。
梦里芝田八骏,禁中花漏三更。 -
4.《寒食客中有怀》 宋·范成大
江郭花开也寂寥,不须绿暗与红凋。
疾风甚雨过寒食,白日青春吟大招。
芳景尚随流水去,故人应作彩云飘。
烟波千里家何在?惟有溪声似晚潮。 -
5.《木兰花慢·过秦淮旷望》 宋·秦观
过秦淮旷望,迥潇洒、绝纤尘,爱清景风蛩。
吟鞭醉帽,时度疏林, -
6.《日暮至湖上》 宋·陆游
篮舆晚绕湖,乐此新秋凉。
粉落竹方老,红凋荷更香。
天宇无纤云,仰视鸿鹄翔。
小楼久不登,抚槛悲慨慷。 -
7.《击梧桐》 宋·无名氏
雪叶红凋,烟林翠减,独有寒梅难并。
瑞雪香肌,碎玉奇姿,迥得佳人风韵。
清标暗折芳心,又是轻泄,江南春信。
最好山前水畔,幽闲自有,横斜疏影。 -
8.《包与直题太乙真人图》 明·刘基
太乙真人庞眉须,不知所持何代书。
既不学昴星,降精下辅隆准公。
又不学傅说,请帝通梦寐左右。
商王陈范谟,眇然一叶莲花荂。 -
9.《吾庐寓言》 宋·刘学箕
五峰之山环吾庐,五峰之水清溜渠。
山水可乐。
情可娱,五亩之宅奠厥居。 -
10.《比闻龙门敬善寺有红桂树独秀伊川尝于江南…赠陈侍御》 唐·李德裕
昔闻红桂枝,独秀龙门侧。
越叟遗数株,周人未尝识。
平生爱此树,攀玩无由得。
君子知我心,因之为羽翼。 -
11.《满江红(重九与张舍人)》 宋·韩玉
正欲登临,何处好、登临眺望。
君约我、今朝携酒,古台同上。
风静秋郊浑似洗,碧空淡覆玻璃盎。
夕照外、渺渺万遥山,开青嶂。 -
12.《满江红(戊午八月二十七日进思堂赏第二木稚)》 宋·吴潜
丹桂重开,向此际、十分香足。
最好处,云为莫护,雨为膏沐。
树杪层层如宝盖,枝头点点犹金粟。
算人间、天上更无花,风流独。 -
13.《满江红·刘朔斋赋菊和韵》 宋·吴文英
露浥初英,早遗恨、参差九日。
还却笑、萸随节过,桂凋无色。
杯面寒香蜂共泛,篱根秋讯蛩催织。
爱玲珑、筛月水屏风,千枝结。 -
14.《绮罗香(红叶)》 宋·王沂孙
玉杵余丹,金刀剩彩,重染吴江孤树。
几点朱铅,几度怨啼秋暮。
惊旧梦、绿鬓轻凋,诉新恨、绛唇微注。
最堪怜,同拂新霜,绣蓉一镜晚妆妒。 -
15.《满江红》 宋·蒋捷
一掬乡心,付杳杳、露莎烟苇。
来相伴、凄然客影,谢他穷鬼。
新绿旧红春又老,少玄老白人生几。
况无情、世故荡摩中,凋英伟。 -
16.《浣溪沙·花渐凋疏不耐风》 五代·孙光宪
花渐凋疏不耐风,画帘垂地晚重工,堕阶萦藓舞愁红。
腻粉半沾金靥子,残香犹暖绣熏笼,蕙心无处与人同。 -
17.《红楼梦曲》 清·曹雪芹
为官的,家业凋零;
富贵的,金银散尽;
有恩的,死里逃生;
无情的,分明报应; -
18.《满江红 小庄有感》 元·舒逊
岁晚江空,更风雪、连朝情恶。
门紧闭、清寒**,重重帘幕。
老屋数椽聊掩庇,山田几亩多硗确。
叹前村、乔木碧参天,今凋落。 -
19.《满江红 秋日》 元·张野
风雨潇潇,便酿出、新凉庭院。
人乍起、一簪楸叶,不堪裁翦。
翠幄渐凋槐影瘦,红衣半老蕖香浅。
到秋来、何止沉休文,难消遣。 -
20.《蝶恋花·庭院碧苔红叶遍》 宋·晏几道
庭院碧苔红叶遍,金菊开时,已近重阳宴。
日日露荷凋绿扇,粉塘烟水澄职练。
试倚凉风醒酒面,雁字来时,恰向层楼见。
几点护霜云影转,谁家芦管吹秋怨。