-
21.《满江红(甲申春侍亲来利州道间)》 宋·李曾伯
衮衮青春,都只恁、堂堂过了。
才解得,一分春思,一分春恼。
儿态尚眠庭院柳,梦魂已入池塘草。
问不知、春意到花梢,深多少。 -
22.《满江红(立春招云岩,再和以谢之)》 宋·李曾伯
草草春盘,那敢赋、丝青玉白。
湘波动、应怀归思,柳催行色。
冻逐寒梢残雪解,暖随野烧轻烟入。
举人间、无物不光辉,东皇德。 -
23.《满江红(和立春韵简云岩)》 宋·李曾伯
春自何来,深雪里、南枝先白。
伊祁氏、一番陶冶,千林香色。
弱柳眼回青尚浅,小桃腮晕红将入。
笑渠侬、剪彩与裁花,夸闺德。 -
24.《沁园春(和赵司户红药)》 宋·方岳
把酒问花,茧栗梢头,春今几何。
笑身居近侍,阶翻万玉,面B365菩萨,髻拥千螺。
一一牙签,英英碧字,占定花间甲乙科。
归来也,傍紫薇吟处,揉作阳和。 -
25.《烛影摇红(立春日柬高内翰)》 宋·方岳
辇路融晴,宫云逗晓青旂报。
梅边香沁彩鞭寒,初信花风到。
笑语谁家帘幕,镂冰丝、红纷绿闹。
髻横玉燕,鬓颤琼幡,不能知掉。 -
26.《沁园春(和赵司户红药)》 宋·方岳
把酒问花,茧栗梢头,春今几何。
笑身居近侍,阶翻万玉,面B365菩萨,髻拥千螺。
一一牙签,英英碧字,占定花间甲乙科。
归来也,傍紫薇吟处,揉作阳和。 -
27.《烛影摇红(立春日柬高内翰)》 宋·方岳
辇路融晴,宫云逗晓青旂报。
梅边香沁彩鞭寒,初信花风到。
笑语谁家帘幕,镂冰丝、红纷绿闹。
髻横玉燕,鬓颤琼幡,不能知掉。 -
28.《霜天晓角(楼下梅一株,经冬无一花·春半忽开,一萼梢头出万红中因赋之)》 宋·刘辰翁
经年寂寞。
已负花前约。
忽向红梅侧畔,开点雪、有人觉。
不开何似莫。
百梢才一萼。
却问寿阳宫额,两三蕊、怎能著。 -
29.《烛影摇红(立春日雪,和秋崖韵)》 宋·刘辰翁
春日江郊,素娥吹下银幡舞。
东风点点乱茶烟,留到明朝否。
掩袖凝寒不语。
漫黏酥、枝枝缕缕。 -
30.《一萼红(丙午春赤城山中题花光卷)》 宋·王沂孙
玉婵娟。
甚春余雪尽,犹未跨青鸾。
疏萼无香,柔条独秀,应恨流落人间。
记曾照、黄昏淡月,渐瘦影、移上小栏干。 -
31.《一萼红(初春怀旧)》 宋·王沂孙
小庭深。
有苍苔老树,风物似山林。
侵户清寒,捎池急雨,时听飞过啼禽。
扫荒径、残梅似雪,甚过了、人日更多阴。 -
32.《满江红(己酉春日)》 宋·张炎
老子今年,多准备、吟笺赋笔。
还自喜、锦囊添富,顿非畴昔。
书册琴棋清队仗,云山水竹闲踪迹。
任醉筇、游屐过平生,千年客。 -
33.《满江红(春晚)》 宋·刘仙伦
着意留春,留不住、春归难恋。
最苦是、梅天烟雨,麦秋庭院。
嫩竹阴浓莺出谷,柔桑采尽蚕成茧。
奈沉腰、宽尽有谁知,难消遣。 -
34.《满江红(春雨)》 宋·汪宗臣
检点春光,阴雨过、三分之一。
从头数、元宵灯夕,都无晴日。
不碍郊原肥草绿,但漫丘壑沈云黑。
那东君、忒煞没网维,春无力。 -
35.《平韵满江红(题宜春台)》 宋·李琳
碧蘸江山,鹤唳晓、云献画屏。
瑶宫敞、舞金翔翠,巍枕春城。
龙背神瓢飞旱雨,虹光花石转阴晴。
蔼画香、飞雾福苍生,千古灵。 -
36.《满江红(归自湖南题富春馆)》 宋·黄子行
津鼓匆匆,犹记得、故人相送。
春江上、鸟啼花影,马嘶香鞚。
情逐阳关金缕断,泪和杨柳春丝重。
算别来、几度月明时,相思梦。 -
37.《菩萨蛮·春波软荡红楼水》 清·吴锡麒
春波软荡红楼水,多时不放莺儿起。
一样夕阳天,留寒待禁烟。
已是人消瘦,只此情依旧。
可奈别离何,明朝杨柳多。 -
38.《满江红·题碧梧翠竹送李阳春》 明·张宁
一曲清商,人别后、故园几度。
想翠竹、碧梧风采,旧游何处。
三径西风秋共老,满庭疏雨春都过。
看苍苔、白石易黄昏,愁无数。 -
39.《凤栖梧·绿暗红稀春已暮》 宋·葛长庚
绿暗红稀春已暮,燕子衔泥,飞入垂杨处。
柳絮欲停风不住,杜鹃声里山无数。
竹杖芒鞋无定据,穿过溪南,独木横桥路。
樵子渔师来又去,一川风月谁为主。 -
40.《相见欢·林花谢了春红》 唐·李煜
林花谢了春红,[2]
太匆匆,无奈朝来寒雨晚来风。
胭脂泪,[3]
相留醉,几时重,[4]
自是人生长恨水长东。