-
1.《逍遥咏》 宋·宋太宗
铅汞精修炼,阴阳协物情。
花开黄道正,药就紫烟轻。
海峤浮云合,神光照室明。
彩霞高丽日,细意话长生。 -
2.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
3.《人间词话七则》 清·王国维
有有我之境,有无我之境。
“泪眼问花花不语,乱红飞过秋千去。
”“可堪孤馆闭春寒,杜鹃声里斜阳暮。
”有我之境也。 -
4.《次韵刘元煇喜予还家携酒见访三首》 宋·方回
白紵乌纱巾,久不见此客。
眉长耳有毫,眸子秋水碧。
惠然顾柴门,坐对山气夕。
荒芜渊明径,寂寞子云宅。 -
5.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
6.《宋复古画潇湘晚景图三首》 宋·苏轼
西征忆南国,堂上画潇湘。
照眼云山出,浮空野水长。
旧游心自省,信手笔都忘。
会有衡阳客,来看意渺茫。 -
7.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
8.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
9.《山居八咏》 唐·常达
身闲依祖寺,志僻性多慵。
少室遗真旨,层楼起暮钟。
啜茶思好水,对月数诸峰。
有问山中趣,庭前是古松。 -
10.《秀川馆联句》 宋·黄介
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。