-
1.《送大理金少卿赴阙以老成耆德重于典刑为韵兼》 宋·仲并
浇风昔未殄,向隅或不免。
上心天地心,哀矜用中典。
卿联慎所付,遂极天下选。
讥谳聊小试,经论期一展。 -
2.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
3.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。 -
4.《题毕少董翻经图》 宋·杨万里
宋生把卷读且指,李生把卷问奇字。
榻上坐著一老子,右手秉笔祖左臂。
春秋论语训傅成未成,胸中有话颇欲告两生。
欲呼小白拉重耳,同讨犬戎尊帝京。 -
5.《括苍胡经仲以经术授吾乡子弟》 宋·吴芾
风期久已暗相亲,樽酒论文未厌频。
底事天公苦乖隔,动将离索付骚人。 -
6.《秋日遥和卢使君游何山寺宿敡上人房论涅槃经义》 唐·皎然
江郡当秋景,期将道者同。
迹高怜竹寺,夜静赏莲宫。
古磬清霜下,寒山晓月中。
诗情缘境发,法性寄筌空。
翻译推南本,何人继谢公。 -
7.《次韵周德夫经行不相见之诗》 宋·黄庭坚
春风倚樽俎,缘发少年时。
酒胆大如斗,当时淮海知。
醉眼概九州,何尝识忧悲。
看云飞翰墨,秀句咏蛛丝。 -
8.《和胡经仲中秋》 宋·吴芾
平生恶晻昧,虚空光陆离。
心与此月同,不容一毫疵。
恨月有圆缺,不得常清奇。
每欲语天公,仍斫此桂枝。 -
9.《故人蒲朝达沿檄道经广汉留连累日作诗为别》 宋·郭印
忆初鼓箧虞庠日,识面乃喜文章伯。
游从不觉化芝兰,交契悬知定金石。
萧条离绪十秋风,天涯等是飘零客。
双鳞不到雁无来,月照庭空心若失。 -
10.《裒集诗藁》 宋·释文珦
吾学本经论,上之契无为。
书生习未忘,有时或吟诗。
兴到即有言,长短信所施。
尽忘工与拙,往往不修辞。