-
1.《相和歌辞·王昭君》 唐·骆宾王
敛容辞豹尾,缄怨度龙鳞。
金钿明汉月,玉箸染胡尘。
妆镜菱花暗,愁眉柳叶嚬。
惟有清笳曲,时闻芳树春。 -
2.《杂曲歌辞·古别离》 唐·皎然
太湖三山口,吴王在时道。
寂寞千载心,无人见春草。
谁堪缄怨者,持此伤怀抱。
孤舟畏狂风,一点宿烟岛。 -
3.《和杜麟台元志春情》 唐·沈佺期
嘉树满中园,氛氲罗秀色。
不见仙山云,倚琴空太息。
沉思若在梦,缄怨似无忆。
青春坐南移,白日忽西匿。
蛾眉返清镜,闺中不相识。 -
4.《开缄怨》 唐·朱琳
夫婿边庭久,幽闺恨几重。
玉琴知别日,金镜识愁容。
懒寄云中服,慵开海上封。
年年得衣惯,且试莫裁缝。 -
5.《古别离(代人答阎士和)》 唐·皎然
太湖三山口,吴王在时道。
寂寞千载心,无人见春草。
谁识缄怨者,持此伤怀抱。
孤舟畏狂风,一点宿烟岛。 -
6.《古别离(代人答阎士和)》 唐·皎然
太湖三山口,吴王在时道。
寂寞千载心,无人见春草。
谁识缄怨者,持此伤怀抱。
孤舟畏狂风,一点宿烟岛。 -
7.《春思曲》 明·魏学礼
别意落凄枝,闲怀写愁叶。
缄怨投素鳞,衔情卷故箧。
误嫁游侠郎,弃置薄命妾。
香缕罗衣襞不开,玉摇宝钗寒自叠。 -
8.《王昭君(一作昭君怨)》 唐·骆宾王
敛容辞豹尾,缄恨度龙鳞。
金钿明汉月,玉箸染胡尘。
古镜菱花暗,愁眉柳叶颦。
唯有清笳曲,时闻芳树春。 -
9.《相和歌辞·王昭君》 唐·上官仪
玉关春色晚,金河路几千。
琴悲桂条上,笛怨柳花前。
雾掩临妆月,风惊入鬓蝉。
缄书待还使,泪尽白云天。 -
10.《王昭君》 唐·上官仪
玉关春色晚,金河路几千。
琴悲桂条上,笛怨柳花前。
雾掩临妆月,风惊入鬓蝉。
缄书待还使,泪尽白云天。