-
1.《胠箧》 先秦·庄周
将为胠箧、探囊、发匮之盗而为守备,则必摄缄縢、固扃鐍;此世俗之所谓知也。
然而巨盗至,则负匮、揭箧、担囊而趋;唯恐缄縢扃鐍之不固也。
然则乡之所谓知者,不乃为大盗积者也?故尝试论之,世俗之所谓知者,有不为大盗积者乎?所谓圣者,有不为大盗守者乎?何以知其然邪?昔者齐国邻邑相望,鸡狗之音相闻,罔罟之所布,耒耨之所刺,方二千余里。
阖四竟之内,所以立宗庙、社稷,治邑、屋、州、闾、乡、曲者,曷尝不法圣人哉?然而田成子一旦杀齐君而盗其国。 -
2.《咸通中始闻褚河南归葬阳翟是岁上平徐方…成二十韵》 唐·唐彦谦
册府藏馀烈,皇纲正本朝。
不听还笏谏,几覆缀旒祧。
咫尺言终直,怆惶道已消。
泪心传位日,挥涕授遗朝。 -
3.《篆冢歌(有序)》 元·钱惟善
包羲卦画龟龙出,颉俑造书鬼夜泣。
俯观鸟兽迒蹄迹,依类象形文字立。
以迄五代咸东封,改易殊体靡有同。
周官保氏教国子,六书大义开群蒙。 -
4.《鼠败书》 宋·陆游
云归雨亦止,鸦起窗既白。
秋宵未为永,不寐如岁隔。
平明亟不榻,亦未暇冠帻,检校案上书,狼藉鼠啮迹。
食箪与果笾,攘取初不责,侈然敢四出,乃至暴方册。 -
5.《永叔寄澄心堂纸二幅》 宋·梅尧臣
昨朝人自东郡来,古纸两轴缄縢开。
滑如春冰密如茧,把玩惊喜心徘徊。
蜀牋蠹脆不禁久,剡楮薄慢还可咍。
书言寄去当宝惜,慎勿乱与人翦裁。 -
6.《茶园十二韵》 宋·王禹偁
勤王修岁贡,晚驾过郊原。
蔽芾余千本,青葱共一园。
芽新撑老叶,土软迸深根。
舌小侔黄雀,毛狞摘绿猿。 -
7.《记医语》 宋·刘克庄
身如桐半死,天尚罚枯株。
昔作红颜子,今为碧眼胡。
迷蒙银海眩,欹侧玉山扶。
惜尚名书画,缄縢可谓愚。 -
8.《奉寄子耕簿公尊兄兼呈德化令君丞公二首》 宋·赵蕃
寄声江夏无双士,并谢蓝田不负丞。
符檄经行有题赠,江湖别后欠缄縢。
一时交旧半为土,老我鬓须逾可憎。
独自对书思友益,夜窗长愧短檠灯。 -
9.《客舍读书》 宋·方回
客舍何所为,流光坐飞腾。
出游足风雨,对晤乏友朋。
书鸱幸舆致,欢言启缄縢。
拂拭蛛与蟫,曲此几上肱。