-
1.《乞校正陆贽奏议进御札子》 宋·苏轼
臣等猥以空疏,备员讲读。
圣明天纵,学问日新。
臣等才有限而道无穷,心欲言而口不逮,以此自愧,莫知所为。
窃谓人臣之纳忠,譬如医者之用药,药虽进于医手,方多传于古人。 -
2.《和郑拾遗秋日感事一百韵》 唐·韦庄
祸乱天心厌,流离客思伤。
有家抛上国,无罪谪遐方。
负笈将辞越,扬帆欲泛湘。
避时难驻足,感事易回肠。 -
3.《贺雨》 唐·白居易
皇帝嗣宝历,元和三年冬。
自冬及春暮,不雨旱爞爞。
上心念下民,惧岁成灾凶。
遂下罪己诏,殷勤告万邦。 -
4.《往在》 唐·杜甫
往在西京日,胡来满彤宫。
中宵焚九庙,云汉为之红。
解瓦飞十里,繐帷纷曾空。
疚心惜木主,一一灰悲风。 -
5.《咏怀二首》 唐·杜甫
人生贵是男,丈夫重天机。
未达善一身,得志行所为。
嗟余竟轗轲,将老逢艰危。
胡雏逼神器,逆节同所归。 -
6.《收京三首》 唐·杜甫
仙仗离丹极,妖星照玉除。
须为下殿走,不可好楼居。
暂屈汾阳驾,聊飞燕将书。
依然七庙略,更与万方初。 -
7.《秋霖曲》 唐·钱起
君不见圣主旰食忧元元,秋风苦雨暗九门。
凤凰池里沸泉腾,苍龙阙下生云根。
阴精离毕太淹度,倦鸟将归不知树。 -
8.《巴江(时僖宗省方南梁)》 唐·郑谷
乱来奔走巴江滨,愁客多于江徼人。
朝醉暮醉雪开霁,一枝两枝梅探春。
诏书罪己方哀痛,乡县征兵尚苦辛。
鬓秃又惊逢献岁,眼前浑不见交亲。 -
9.《悲李拾遗二首》 唐·崔道融
故友从来匪石心,谏多难得主恩深。
行朝半夜烟尘起,晓殿吁嗟一镜沈。
天涯时有北来尘,因话它人及故人。
也是先皇能罪己,殿前频得触龙鳞。 -
10.《相逢行别朱大复比部》 明·吴梦旸
请君为我止,听我《相逢行》。
相逢恍若昧平生,颜色可疑心事明。
但云两人天所成,安能百岁无合并。
眼中不觉乡国远,一日携手长安城。 -
11.《六月闵雨》 宋·黄庭坚
汤帝咨嗟惩六事,汉庭灾异劾三公。
圣朝罪己恩宽大,时雨愆期旱蕴隆。
东海得无冤死妇,南阳疑有卧云龙。
传闻已减大官膳,肉食诸君合奏功。 -
12.《临刈旱苗二首》 宋·郑刚中
黄梅雨断水如汤,百日连秋苦亢阳。
所在自应知孝妇,孰云今尚有弘羊。
沛然天泽因谁靳,蠢尔黎民重可伤。
罪己伫闻须圣诏,中兴仰首望君王。 -
13.《近乏笔托二张求之于市殊不堪也作长句以资一》 宋·赵蕃
诗老作诗穷欲死,序诗乃得欧阳氏。
序言人穷诗乃工,此语不疑如信史。
少陵流落白也窜,郊岛摧埋终不起。
是知造物恶镌鑱,故遣饥寒被其体。 -
14.《下第寄知己》 唐·曹邺
长安孟春至,枯树花亦发。
忧人此时心,冷若松上雪。
自知才不堪,岂敢频泣血。
所痛无罪者,明时屡遭刖。 -
15.《己丑二月七日雨中读汉元帝纪效乐天体》 宋·周必大
照君颜如花,万里度鸡漉。
古今罪画手,妍丑乱群目。
谁知汉天子,袨服自列屋。
有如公主亲,尚许穹庐辱。 -
16.《清心镜 搜己过》 元·马钰
搜己过。
搜己过。
自入道来,别无大过。
只不合、说破玄机,是十分罪过。
自知过,自知过。
要免前*,将功补过。
处无为、心起真慈,望圣 -
17.《元丰己未三院东阁作·元丰戊午夏予尹京治陈》 宋·苏颂
纵出由来古有诛,徇私无实荷宽纾。
已知公冶本非罪,免似邹阳更上书。
刀笔任从文俗议,风霜方识宪台居。
自惭衰拙将何用,学术无堪政事疏。 -
18.《畴昔篇》 唐·骆宾王
少年重英侠,弱岁贱衣冠。
既托寰中赏,方承膝下欢。
遨游灞水曲,风月洛城端。
且知无玉馔,谁肯逐金丸。 -
19.《上长史王公责躬》 唐·储光羲
覆舟无伯夷,覆车无仲尼。
自咎失明义,宁由贝锦诗。
松柏日已坚,桃李日以滋。
顾己独暗昧,所居成蒺藜。 -
20.《留别武陵袁丞》 唐·王昌龄
皇恩暂迁谪,待罪逢知己。
从此武陵溪,孤舟二千里。
桃花遗古岸,金涧流春水。
谁识马将军,忠贞抱生死。