-
1.《相州昼锦堂记》 宋·欧阳修
仕宦而至将相,富贵而归故乡。
此人情之所荣,而今昔之所同也。
盖士方穷时,困厄闾里,庸人孺子,皆得易而侮之。
若季子不礼于其嫂,买臣见弃于其妻。 -
2.《一箧磨穴砚》 未知·佚名
古人有学书于人者,自以为艺成,辞而去。
师曰:“吾有一箧物,不欲付他人,愿托置于某山下。
”其人受之,因其封题不甚密,乃启而视之,皆磨穴之砚也,数十枚,方知师夙用者。
顿觉羞愧,及反而学,至精其艺。 -
3.《括酹江月》 宋·林正大
雪堂闲步,过临皋、霜净晚林木落。
月白风清如此夜,与客行歌相答。
纲举松鲈,手携斗酒,赤壁重寻约。
悲歌长啸,划然声动寥廓。 -
4.《句》 宋·冯京
当时已自传衣钵,羞愧犹为食肉僧。
-
5.《豫让桥》 明·张孟兼
豫让桥边杨柳树,春至年年青一度。
行人但见柳青青,不问当时豫让名。
斯人已往竟千载,遗事不随尘世改。
断碑零落野苔深,谁识孤臣不二心。
豫让桥,路千里,桥下滔滔东逝水。
君看世上二心人,遇此多应羞愧死。 -
6.《和始平贻一二宾僚》 宋·司马光
儒冠蔼蔼从平津,东阁由来盛众宾。
终始何法忘教育,高卑曾不问疏亲。
共陪樽俎无虚日,空喜豀山得主人。
白雪屡歌殊未知,自知羞愧后车尘。 -
7.《恨契诗》 宋·晁说之
坎壈愚无计,恸哭老无泪。
居处近何适,隐遁远何暨。
爰来未尝恨,始恨金石契。
何朝熔而泥,亦暮泐以滓。 -
8.《皇女周汉国端孝公主挽诗二首》 宋·刘克庄
甥馆恩通内,妃茔诏卜邻。
来应自仙佛,去尚恋君亲。
望送龙绡湿,封崇鹤表新。
不能秉彤管,羞愧作词臣。 -
9.《余大父著作尝以所得沈元用给事歙砚遗水南林》 宋·刘克庄
隆乾手泽稀疏甚,数帖恓其在水南。
但看吾翁贻歙石,固应之子饷端岩。
丁宁后裔藏为好,羞愧先民宝不贪。
自笑老犹耽笔砚,少年莫也肯同参。 -
10.《自陈适齐戏题》 宋·苏辙
庠斋三岁最无功,羞愧宣王禄万钟。
犹欲谈经谁复信,相招执龠便须従。
陈风清净眠真足,齐俗强梁懒不容。
久尔安闲长自怪,此行磨折信天工。