-
1.《题关彦长孤山四照阁》 宋·郑獬
湖山天下之绝境,群山绕湖千百重。
碧笋四插明镜外,此阁正落明镜中。
绿波一穗扫沙尾,拥门尽是红芙蓉。
清香断处接苍霭,绿萝攀树登高峰。 -
2.《廨舍小轩》 宋·楼钥
衮衮群山尾,横窗更此岑。
尘埃遮物外,风物宛山阴。
作吏何妨隐,寻山不用深。
居然一丘壑,便足快登临。 -
3.《龟头山》 明·陶安
我闻龟头山,乃在麻城县。
东离八十里,高峻远先见。
伸向南行,欲桥仍俯颤。
巨吻谽谺张,穹脊坼绞现。 -
4.《西山诗次李宾之韵(壬辰年十二月)》 明·陆釴
蚃蚃分阴阳,乾清已高发。
顺哉地漫衍,乃复有凌越。
于地起峰峦,如人有筋骨。
敷与意何休,敦圉势不杌。 -
5.《绵竹山四十韵》 唐·吴融
绵竹东西隅,千峰势相属。
崚嶒压东巴,连延罗古蜀。
方者露圭角,尖者钻箭簇。
引者蛾眉弯,敛者鸢肩缩。 -
6.《同孙祖仁王平甫游蒋山作》 宋·王令
山形郁盘陀,石路随直纡。
荫松坐兴长,饮泉百烦除。
忆望江上楼,采翠横晴虚。
爱之不能去,取席卧与俱。 -
7.《和沈潜诚崔氏园九尾龟》 宋·李复
天生神物非偶然,此龟不知今几年。
世传一尾直百岁,计应生在晋魏前。
长江不挂豫且网,得来佳处游林泉。
穹然苍甲大如屋,欲负三山翔群仙。 -
8.《望云骓马歌》 唐·元稹
忆昔先皇幸蜀时,八马入谷七马疲。
肉绽筋挛四蹄脱,七马死尽无马骑。
天子蒙尘天雨泣,巉岩道路淋漓湿。 -
9.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
10.《鄞江渔者歌赠陈仲谦》 明·王彝
我昔采药华山峰,群山一视青童童。
或从暮霭见一线,知是鄞江源甬东。
娄东今见披裘者,浮江昔在鄞江中。
钓竿每裁鄮山竹,台笠独染蓬莱松。 -
11.《过新滩百里小驻峡州城》 宋·袁说友
明朝上巴江,日日峡中行。
天险三峡路,峡险滩头程。
就中十二滩,新滩尤右惊。
父老记往时,此地江流平。 -
12.《尾犯(庐山一名碧芙蓉)》 宋·晁补之
庐山小隐。
渐年来疏懒,浸浓归兴。
彩桥飞过,深溪地底,奔雷余韵。
香炉照日,望处与、青霄近。 -
13.《满庭芳(雪登前岭·自己酉江右雪行弥月,四十七年无此乐也,今再见之)》 宋·程必
未岁嘉平,初旬日四,雪中归自崇唐。
山林湖海,一气接苍茫。
踏尽玉龙千丈,更一望、龙尾天长。
须臾上,高峰四顾,迤逦过前冈。 -
14.《中秋见月和子由》 宋·苏轼
明月未出群山高,瑞光千丈生白毫。
一杯未尽银阙涌,乱云脱坏如崩涛。
谁为天公洗眸子,应费明河千斛水。
遂令冷看世间人,照我湛然心不起。 -
15.《庐山白莲社》 宋·释怀悟
晋室陵迟帝纪侵,群英晦迹匡山阴。
楼烦大士麾斋尾,十七高贤争扣几。 -
16.《黄杨岩》 宋·邓肃
石壁巉岩惊鬼划,异草幽花锁春色。
群山迤逦不能高,突兀独磨霄汉碧。
芒鞋千尺上崔嵬,手摘星辰脚底雷。
拨破烟云得洞户,醉眼恐是天门开。 -
17.《题布袋和尚丰干禅师寒山拾得画卷》 宋·方回
今有二异僧,一虎随之入城市,一曳布袋引群小儿,民间不鼎沸喧哄乎。
以人情观之,书本相传如此,既未亲见,不可信也。 -
18.《祖饯三山赵茂实二首》 宋·程公许
煌煌洛阳城,衢术万国通。
车尘日交鹜,襟期那易同。
目成者谁欤,言笑春怡融。
我自商声歌,群亦手丝桐。 -
19.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
20.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。