-
1.《感旧诗(并引)》 宋·苏轼
嘉祐中,予与子由同举制策,寓居怀远驿,时年二十六,而子由二十三耳。
一日,秋风起,雨作,中夜翛然,始有感慨离合之意。
自尔宦游四方,不相见者十常七八。
每夏秋之交,风雨作,木落草衰,辄凄然有此感,盖三十年矣。 -
2.《探禹穴感怀》 宋·赵兴缗
神禹宏疏凿,流传山海经。
披览未为足,时骑李白鲸。
是日轻飙起,翛然天籁鸣。
孤峰带江浙,突兀地轴横。 -
3.《和净因有作》 宋·王安石
朝红一片堕窗尘,禅客翛然感此辰。
更觉城中芳意少,不如山野早知春。 -
4.《晚春感事》 宋·陆游
和风薄霭过清明,减尽重裘觉体轻。
正午轩窗无树影,乍晴阡陌有莺声。
酿成西蜀鹅雏酒,煮就东坡玉糁羹。
扪腹翛然出门去,春郊何处不堪行? -
5.《寻阳紫极宫感秋作》 唐·李白
何处闻秋声,翛翛北窗竹。
回薄万古心,揽之不盈掬。
静坐观众妙,浩然媚幽独。
白云南山来,就我檐下宿。 -
6.《有感》 宋·舒岳祥
风雨翛翛花事阑,余寒迤逦麦秋天。
一春不见飞蝴蝶,几夜安闻叫杜鹃。
林外画眉谁妩媚,花间绣眼自便翾。
上林不家嘤鸣否,此日春归一黯然。 -
7.《林卧》 宋·释文珦
林卧岁月久,閒襟颇孤清。
静中观庶类,因之感予情。
木伐以其材,膏煎以其明。
兽槛以狡彯,禽笼以音声。 -
8.《戏赠詹安世》 宋·杨时
彩舟驻阊门,初与子相识。
长空翥秋隼,爽气横八极。
摛辞镂圭璋,吐论森剑戟。
邓侯不愿仕,志在书竹帛。 -
9.《遣行十首》 唐·元稹
惨切风雨夕,沉吟离别情。
燕辞前日社,蝉是每年声。
暗泪深相感,危心亦自惊。
不如元不识,俱作路人行。 -
10.《遣行十首》 唐·元稹
惨切风雨夕,沉吟离别情。
燕辞前日社,蝉是每年声。
暗泪深相感,危心亦自惊。
不如元不识,俱作路人行。