-
1.《书斋前柏八侏森植翠茂》 宋·宋祁
总总长柯上,离离翠实疏。
休夸冒霜雪,仅得守门闾。 -
2.《疏影(催梅)》 宋·施枢
低枝亚实。
望翠阴护晓,幽梦难觅。
凄楚霓裳,琼阙瑶台,经年暗锁清逸。
春风似怪重门掩,未许入、玉堂吟笔。 -
3.《和柳郎中山谷寺翠光亭长韵》 宋·张耒
山深疑路断,古寺忽开门。
乔木风霜急,荒崖云雨痕。
朝霞明翠霭,秋雨濯岚昏。
幽鸟不避客,闲云时入轩。 -
4.《过虎丘寻君实尔常夜归忆前月同伯美于此送客》 明·程嘉燧
吴洲四月尚春衣,日暮停舟转翠微。
又喜清辉山顶见,不妨疏雨树头飞。
黄鹂入寺浑相识,白月当门恰送归。
灌木阴阴萍沼绿,重游心念故人违。 -
5.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
6.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
7.《秋兴八首》 唐·杜甫
玉露凋伤枫树林,巫山巫峡气萧森。
江间波浪兼天涌,塞上风云接地阴。
丛菊两开他日泪,孤舟一系故园心。
寒衣处处催刀尺,白帝城高急暮砧。 -
8.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
9.《九歌》 先秦·屈原
东皇太一
吉日兮辰良,穆将愉兮上皇;
抚长剑兮玉珥,璆锵鸣兮琳琅;
瑶席兮玉瑱,盍将把兮琼芳; -
10.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。