-
1.《哀范君三章》 近代·鲁迅
风雨飘摇日,余怀范爱农。
华颠萎寥落,白眼看鸡虫。
世味秋荼苦,人间直道穷。
奈何三月别,竟尔失畸躬。 -
2.《和高子文秋兴》 宋·宇文虚中
摇落山城暮,栖迟客馆幽。
葵衰前日雨,菊老异乡秋。
自信浮沉数,仍怀顾望愁。
蜀江归棹在,浩荡逐春鸥。 -
3.《颂古一○一首》 宋·释子淳
体妙探玄尽涉程,争如野老异中行。
功忘日用平怀稳,免事君王宠辱惊。 -
4.《垂老别》 唐·杜甫
四郊未宁静,垂老不得安。
子孙阵亡尽,焉用身独完。
投杖出门去,同行为辛酸。
幸有牙齿存,所悲骨髓干。 -
5.《赐耆老布帛(一作张复元诗)》 唐·崔枢
殊私及耆老,圣德赈黎元。
布帛忻天赐,生涯作主恩。
情均皆挟纩,礼异贲丘园。
庆洽时方泰,仁沾月告存。
宁知酬雨露,空识荷乾坤。
击壤将何幸,裴回望九门。 -
6.《与马异结交诗》 唐·卢仝
天地日月如等闲,卢仝四十无往还。
唯有一片心脾骨,巉岩崒硉兀郁律。
刀剑为峰崿,平地放著高如昆仑山。 -
7.《东都父老望幸》 唐·薛存诚
銮舆秦地久,羽卫洛阳空。
彼土虽凭固,兹川乃得中。
龙颜觐白日,鹤发仰清风。
望幸诚逾邈,怀来意不穷。 -
8.《喜陈懿老示新制》 唐·朱昼
一别一千日,一日十二忆。
苦心无闲时,今夕见玉色。
玉色复何异,弘明含群德。
有文如星宿,飞入我胸臆。
忧愁方破坏,欢喜重补塞。
使我心貌全,且非黄金力。
将攀下风手,愿假仙鸾翼。 -
9.《东都父老望幸》 唐·郑馥
鸾舆秦地久,羽卫洛阳空。
彼土虽凭固,兹川乃得中。
龙颜觐白日,鹤发仰清风。
望幸诚逾邈,怀来意不穷。 -
10.《西江月(老妻生日,因取芗林中所产异物,作是词以侑觞)》 宋·向子諲
几见芙蓉并蒂,忽生三秀灵芝。
千年老树出孙枝。
岩桂秋来满地。
白鹤云间翔舞,绿龟叶上游戏。
齐眉偕老更何疑。
个里自非尘世。