-
81.《疏屋诗为曹云西作》 宋·邵桂子
草菜可食,总名曰疏。
品题有圃,树艺有书。
衡纵町畦,周绕屋庐。
缭以樊垣,经父沟渠。 -
82.《晓起》 元·陶宗仪
豆苗引蔓上疏篱,桐树吹花落钓矶。
老我田园闲处好,故人书疏近来稀。
挂巾萝薜看云起,沐发沧浪待日晞。
只怪平生诗癖在,形骸消瘦不胜衣。 -
83.《丝瓜》 明·张以宁
黄花翠蔓子累累,写出西风雨一篱。
愁绝客怀浑怕见,老来万缕足秋思。 -
84.《奉和》 宋·袁陟
客意正索寞,诗筒江际来。
一闻清玉韵,如见翠屏开。
磅礴云霄外,腾凌鸾凤回。
仙源朝路蔽,乳宝夜风豗。 -
85.《次韵旷翁四时村居乐》 宋·艾性夫
藕花分房菱出角,瓜实累累蔓篱落。
稻田水多翁不愁,日抱筠筐曬山药。
清溪濯暑生布裳,石薷煮透山泉香。
涯南老屋颇宜夏,草窗瓦枕松风凉。 -
86.《项王庙》 宋·董天吉
嬴氏乱天纪,群雄各飞扬。
子羽勇无敌,拔剑起戎行。
熊罢八千士,飚举度长江。
威名震列国,斩婴爇咸阳。 -
87.《偶作》 宋·顾禧
日暮悲笳起,孤衾入梦寒。
沙飞桐鹊隐,草蔓石鲸残。
龙战知何极,乌栖转未安。
幽燕多老将,壮气满桑乾。 -
88.《大涤洞天留题》 宋·湖杓
蔓藤森木阅千龄,断壁嵌崖翠削成。
安得抱琴来此宿,夜深随意写溪声。
平生昼里看丘壑,便欲扶筇快赏心。
真个溪山在亭外,老坡千古共知音。 -
89.《喜逢灵江赟禅师》 宋·江朝卿
两世吟边友,分携二纪馀。
独怜身老去,及见顶圆初。
间昼烹茶数,炎天人定疏。
久依莲社泊,晤语胜邻居。 -
90.《句》 宋·蒋梅边
引蔓间花欲透云,托身下倚老松身。
-
91.《游澹山岩》 宋·尚用之
我来训狐无所闻。
老人戏我不动尘。
道愧未尝分寸得,心灰要似寻常人。
断崖危绊藤蔓古,残僧静对桃李春。
次山不遇过山谷,倬□妙句垂坚珉。 -
92.《句》 宋·王镐
催租更扰潘邠老,付麦谁怜石蔓卿。
-
93.《榴皮题壁》 宋·王真人
东老回仙跨鹤归,同庵卜築继其馀。
自缘不覩榴皮字,想像只园蔓草书。 -
94.《牧亭秋色》 宋·吴柔胜
丹枫酣霜压林丘,黄叶老尽岩西头。
不应蔓草烟漠漠,并作粉绘苍山秋。 -
95.《妙法庵二首》 宋·赵良佐
蔓藤扶我过东冈,与客同登妙法堂。
小院回廊春已暮,茂林修竹夏初长。
归欤未办买山计,健甚无庸却老方。
都市山林总无累,此生此世底须忙。 -
96.《念奴娇·江南春暮》 元·李孝光
江南春暮,看麦枯蚕老,故乡风物。
缟袂青裙桑下路,笑动斜阳村壁。
鹅鸭比邻,牛羊日夕,父老头如雪。
桑麻旧语,宁论汉庭人杰。 -
97.《题计郎中汝和墨菊曹汝学家藏》 明·顾清
郎中画菊真是菊,蒙泉蒲萄太常竹。
一时能事并驰声,岂直文章难继续。
狂挥急扫皆称意,不特品高机亦熟。
西涯坐间生色障,一见当时已心服。 -
98.《忆园庐》 明·刘炳
种园在东皋,草荒瓜蔓长。
日落秋树凉,褰衣独还往。
时逢野老憩,自足田园赏。
沿溪暝忘归,古寺烟钟响。 -
99.《初夏寄题隆兴寺禅房》 明·苏志皋
蒲萄引蔓枣开花,台殿参差日影斜。
一客不来双燕语,老僧闲欲晒驾裟。 -
100.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。