-
121.《题斋壁》 宋·陆游
稽山千载翠依然,著我山河一钓船。
瓜蔓水平芳草岸,鱼鳞云亲夕阳天。
出从父老观秧马,归伴儿童放纸鸢。
君看此翁闲适处,不应便谓世无仙。 -
122.《书意》 宋·陆游
养生慕黄老,为治法唐虞。
耆寿缘忧惧,危亡坐燕娱。
大川宜利涉,蔓草戒难图。
退士惟身虑,铭膺岂敢无! -
123.《园中作》 宋·陆游
谁采桄榔寄一枝,北来万里为扶衰?风光最爱初寒候,怀抱殊胜未老时。
闲引微泉成曲涧,尽除枯蔓补疏篱。
花前自笑童心布,更伴群儿竹马嬉。 -
124.《览镜》 宋·陆游
镜中老翁谁?非得少年我。
诵书如布谷,拈出无一可。
又非富贵逼,弃去自不果。
无功博一饱,有罪当万坐。 -
125.《新春》 宋·陆游
老境三年病,新元十日阴。
疏篱枯蔓缀,坏壁绿苔侵。
忧国孤臣泪,平胡壮士心。
吾非儿女辈,肯赋白头吟? -
126.《山园》 宋·陆游
山泉引派涨清池,野蔓移根络短篱。
艺果极知非老事,接花聊复效儿嬉。
提壶言语开颜听,斫木衣襦缓步窥。
莫笑题诗还满纸,小园幽事要君知。 -
127.《治圃》 宋·陆游
槁蔓残芜满幽圃,多具鉏耰课僮竖;非惟吾圃要翦除,亦恐尔辈成惰窳。
老桂盘壑饱风霜,修篁当轩弄烟雨,一松孤立信豪杰,两槐对植如宾主。
珍禽拣枝春欲动,蠹穴扫空吾甚武。
蘼芜芽櫱已暗长,甘菊根芽亦潜吐,山姜涧蒲乃微草,露叶参差看仰俯。 -
128.《秋晚村舍杂咏》 宋·陆游
村巷翳桑麻,萧然野老家。
园丁种冬菜,邻女卖秋茶。
啄木矜奇服,牵牛蔓碧花。
一樽虽草草,笑语且喧哗。 -
129.《秋光》 宋·陆游
小圃秋光泼眼来,老人隐几兴悠哉!翩翩蝴蝶成双过,两两蜀葵相背开。
雨足疏篱引荒蔓,人稀幽径长新苔。
贫家灶冷炊烟晚,待得邻翁卖药回。 -
130.《暑雨》 宋·陆游
草茂水长蛙群鸣,洼深路壤人断行。
故侯老退守瓜垄,翠蔓黄花偏眼明。 -
131.《寒食临川道中》 宋·陆游
百卉千花了不存,堕溪飞絮看无痕。
家人自作清明节,老子来穿绿暗村。
日落啼鸦随野祭,雨余荒蔓上颓垣。
道边醉饱休相避,作吏堪羞甚乞墦。 -
132.《舟中有赋》 宋·陆游
一枝柔橹听咿哑,炊稻来依野老家。
山寺日中斋鼓动,江楼风急酒旗斜。
绿梢嫋嫋摇新竹,翠蔓离离熟早瓜。
闲客去留随所遇,不知何处送栖鸦? -
133.《小隐》 宋·陆游
小隐在江干,茆庐亦易安。
庖厨供白小,篱落蔓黄团。
蹭蹬冯唐老,飘零范叔寒。
世情从迫隘,醉眼觉天宽。 -
134.《农事休小葺东园十韵》 宋·陆游
归老心常逸,新寒体亦康。
幸当农事隙,稍治旧园荒。
翦辟西山出,萦回北径长。
作栏扶弱蔓,换土植孤芳。 -
135.《夏秋之交久不雨方以旱为忧忽得甘澍喜而有作》 宋·陆游
乱点洒庭芜,凉声集井梧。
绿荷倾作汞,翠蔓缀成珠。
卧听病良已,行吟愁欲无。
天公终老手,谈笑活焦枯。 -
136.《醉中登避俗台》 宋·陆游
半醉行歌上古台,脱巾散发谢氛埃。
但知礼岂为我设,莫管客从何处来。
剡曲烟波菱蔓滑,耶溪风露藕花开。
老来世事浑成嬾,一棹幽寻未拟回。 -
137.《休日感兴》 宋·陆游
宦海风波实饱经,久将人世寄邮亭。
家无钗泽穷冯衍,身著襦裙老管宁。
药圃按行新蔓绿,书楼徙倚暮山青。
偶然得句悲谁属,零落交朋比晓星。 -
138.《夏日杂兴四首》 宋·张耒
隔墙泉下是东溪,细溜涓涓入我池。
一部笙箫寒竹响,百年风雨古槐姿。
果悬幽槛朱初熟,蔓度空墙翠欲垂。
野趣转深身愈老,故应寂寞畏人知。 -
139.《新开北原》 宋·张耒
山深草木多,春夏废翦剔。
北原有高溪,经岁不蹑屐。
阴根走重险,飞蔓密如织。
交柯不容鸟,老枿顽若石。 -
140.《偶成题裴晋公祠》 宋·张耒
独持将钺静氛妖,后世英名日月昭。
善听圣君非易遇,将亡凶竖不难枭。
悲风蔓草移今古,野殿空庭锁寂寥。
更有从军老司马,铭功文字配咸韶。