-
221.《溪桥》 宋·李处权
昔人爱仙掌,归时倒骑驴。
风味顾不浅,岂以俗士拘。
我来过溪桥,效颦返肩舆。
异世颇同怀,往者不可呼。 -
222.《偈颂十五首》 宋·释法薰
赵老应机,如风吹水。
第一座香烟起,驴年梦见汗臭气。 -
223.《自赞》 宋·释法薰
处世昏昏,临事草草。
太近实头,人谓古老。
是非到耳,风吹石臼。
只有一般,最不恰好。
解骑三脚驴,来往长安道。 -
224.《颂古四十五首》 宋·释慧远
马面驴腮无处雪,海竭山摧天地裂。
老古锥,太孤绝。
龟毛拂去眼中尘,兔角杖敲空裹月。 -
225.《偈颂二十五首》 宋·释如净
推倒多年老鼠窠,扫空平地笑呵呵。
从空架起生头角,盖覆驴牛不厌多。
今朝成就大缘,千古发挥大事。
斫额任他门外客,到家还我个中人。 -
226.《四睡图赞》 宋·释如净
拾得寒山,老虎丰干。
睡到驴年,也太无端。
咦,蓦地起来开活眼,许多妖怪自相瞒。 -
227.《干藏》 宋·释如净
瞿昙老贼口亲屙,驴屎相兼马屎多。
打作一团都拨转,泼天臭恶恼娑婆。 -
228.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
司南车,辘辘转。
务与冥行指迷,肯被傍人指点。
三脚驴却步不前,老杨岐恶肴难掩。 -
229.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
活马骝,百十个。
乳窦峰前,追风跳灶。
杨岐三脚驴,尽力跂步不前;江西千里驹,奋鬣追踪不到。 -
230.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
六月苦炎热,蜡人何似生。
火云烹得解,解后却完全。
堪笑云门老,杲制风颠,通身臭汗。
微凉生殿阁,打失鬼精魂。
要会诸佛出身处,驴年驴年。 -
231.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
杨岐驴弄蹄,天衣雁沉影。
两个老无知,语不分邪正。
何似火炉头话,无主无宾。
是非审定,不违法印。
我王库内岂有是刀哉。
古今多少人以橘皮为火,纷然错认。
哑,列灰煨杀谁深省。 -
232.《偈颂十九首》 宋·释绍昙
不业农商不业儒,菑田弗下寸根株。
驴年斫倒菩提树,羞见新州个老卢。 -
233.《焙经》 宋·释绍昙
老胡监本诳人天,开口无非吐黑烟。
五热炙身甘自受,要翻元款待驴年。 -
234.《游九峰》 宋·释绍昙
攀石扪萝入杳冥,凌虚潜觉胆魂惊。
险崖撷瀑瑶花碎,枯叶翻霜锦树荣。
汲水僧归龙洞去,采薇人踏虎踪行。
风流二老遗音在,度曲松涛万壑清。
双磵奔流战玉龙,浮屠云锁翠千重。
只将一疏传天下,大觉驴年识九峰。 -
235.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
形骸槁如,林壑深居。
衰发雪松白,閒情霜竹虚。
智游空劫珠胎蚌,妙应因缘井觑驴。
豹雾之虎,龙雷之鱼。
黄梅衣钵绳绳信,卢老心传不识书。 -
236.《偈颂七十八首》 宋·释正觉
赵州道有,赵州道无。
狗子佛性,天下分疏。
面赤不如语直,心真莫怪言粗。
七百甲子老禅伯,驴粪逢人换眼珠。 -
237.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
昨日梦说禅,如今禅说梦。
梦时如今说底,说时说昨日梦底。
昨日合眼梦,如今开眼梦。
诸人总在梦中听,云门复说梦中梦。 -
238.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
差之毫釐,失之千里。
孟春犹寒,终而复始。
释迦老子是击驴橛,一大藏教是破故纸。
如我按指,海印发光。
汝暂兴心,尘劳先起。 -
239.《颂古一百二十一首》 宋·释宗杲
后园驴吃草,一老一不老。
蓦地撞出来。
斩凑得恰好。 -
240.《偈颂七十二首》 宋·释祖钦
老杜风前得句时,等闲开口便成诗。
就中一著巴鼻,却把驴儿当马骑。