-
1.《题唐希雅画寒江图》 宋·陈与义
江头云黄天醖雪,树枝惨惨冻欲折。
耐寒野鸭不知归,犹向沙边弄羽衣。
黄茅母日不自力,影乱弱藻相因依。
惟有苍石如卧虎,不受阴晴与寒暑。
舟中过客莫敢侮,闲伴长江了今古。 -
2.《题布袋和尚丰干禅师寒山拾得画卷》 宋·方回
今有二异僧,一虎随之入城市,一曳布袋引群小儿,民间不鼎沸喧哄乎。
以人情观之,书本相传如此,既未亲见,不可信也。 -
3.《咏菊》 唐·白居易
一夜新霜著瓦轻,芭蕉新折败荷倾。
耐寒唯有东篱菊,金粟初开晓更清。 -
4.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
5.《折杨柳七首(第一、二、四首一作王贞白诗)》 唐·段成式
枝枝交影锁长门,嫩色曾沾雨露恩。
凤辇不来春欲尽,空留莺语到黄昏。
水殿年年占早芳,柔条偏惹御炉香。
而今万乘多巡狩,辇路无阴绿草长。 -
6.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
7.《满江红(观雪述怀)》 宋·吕胜己
雪压山颓,谁撒下、琼花玉蕊。
寒气凛、沈沈天籁,望迷千里。
群雀耐寒枯树顶,扁舟独钓平沙觜。
把江南、图画展开看,都难比。 -
8.《人日两篇》 唐·杜甫
元日到人日,未有不阴时。
冰雪莺难至,春寒花较迟。
云随白水落,风振紫山悲。
蓬鬓稀疏久,无劳比素丝。 -
9.《识时梅歌》 宋·谢琎
寇至人远避,寇退人复归。
归来寻旧址,草芜迷荒基。
哀哉住傍梅,清梦常相依。
可怜岁寒心,能识存亡机。 -
10.《孙氏池亭》 宋·俞瑊
壁介山水间,幽棲愧尸禄。
眠食行坐处,山光水声足。
嗟我心未厌,出郊搜胜躅。
尝闻隐者居,未为人所目。 -
11.《雪月溪山歌送天然道首座归蜀》 明·香严和尚
蜀路连云知几许,策勤斯道耐寒暑。
拨开云雾睹青天,仍与孤云为伴侣。
布慈云,施法雨,竿木随身能作主。
德云不在妙高峰,此去逢人休错举。 -
12.《朱世同喜雪中得酒出佳篇相谢用韵奉酬》 宋·吴芾
吾子一布衣,抱道仍怀德。
人呻仰其高,耐寒如松柏。
亦复诮其介,忍穷如铁石。
欲耕且无田,欲住且无宅。 -
13.《素馨》 宋·方岳
雪骨冰肌合耐寒,怕寒却不离家山。
老夫怀土与渠等,一钁移来得许顽。 -
14.《小桃》 唐·郑谷
和烟和雨遮敷水,映竹映村连灞桥。
撩乱春风耐寒令,到头赢得杏花娇。 -
15.《折杨柳三首(一作段成式诗)》 唐·王贞白
枝枝交影锁长门,嫩色曾沾雨露恩。
凤辇不来春欲尽,空留莺语到黄昏。
水殿年年占早芳,柔条风里御炉香。
如今万乘多巡狩,辇路无阴绿草长。
嫩叶初齐不耐寒,风和时拂玉栏干。
征人去日曾攀折,泣雨伤春翠黛残。 -
16.《减字木兰花(雪词)》 宋·苏轼
云容皓白。
破晓玉英纷似织。
风力无端。
欲学杨花更耐寒。
相如未老。
梁苑犹能陪俊少。
莫惹闲愁。
且折江梅上小楼。 -
17.《减字木兰花》 宋·王之道
江梅清远。
潇洒一枝尊俎畔。
雪里风前。
照水窥檐巧耐寒。
多情美满。
共饮自应渠酹盏。
醉赏何妨。
倾国天教抵死香。 -
18.《浣溪沙(寿程将)》 宋·管鉴
小小梅花巧耐寒。
曛曛晴日醉醒间。
茶瓯金缕鹧鸪斑。
三寿作朋须共醉,一杯留客未应慳。
酒肠如海寿如山。 -
19.《鹊桥仙(乙巳第四次雪)》 宋·吕胜己
银花千里,玉阶三尺,远近高低一色。
天公今岁被诗催,特地放、冬前四白。
梅梢竹外,频频轻撼,嫌乱瑶芳素质。
耐寒相对不胜清,毡帐底、偎红未得。 -
20.《贺新郎(次韵戴时芳)》 宋·陈著
北马飞江过。
画图中、花城柳郭,万摧千挫。
羌管直惊猿鹤梦,愁得千山翠锁。
有多少、风餐雨卧。