-
1.《霓裳中序第一·茉莉咏》 宋·尹焕
青颦粲素靥。
海国仙人偏耐热。
餐尽香风露屑。
便万里凌空,肯凭莲叶。 -
2.《七月三日亭午已后较热退晚加小凉稳睡…呈元二十一曹长》 唐·杜甫
今兹商用事,馀热亦已末。
衰年旅炎方,生意从此活。
亭午减汗流,北邻耐人聒。
晚风爽乌匼,筋力苏摧折。 -
3.《旱热二首》 唐·白居易
彤云散不雨,赫日吁可畏。
端坐犹挥汗,出门岂容易。
忽思公府内,青衫折腰吏。
复想驿路中,红尘走马使。 -
4.《剧暑不可耐戏作冷语排之呈国威同舍兄》 宋·林宗放
云师怒挟风伯狂,排山立海恣披猖。
期须委雪一丈强,杀气蚕日埋扶桑。
平时身热号炎荒,冰山亦复连穹苍。
翔风健儿材武良,堕指十一半在亡。 -
5.《苦热》 宋·陆游
炎歊行中天,曼肤汗翻水,纤絺薄如雾,不异铠被体。
散发垂两肩,万事弃不理。
寸阴若度岁,日暮何可俟。
颇闻交广间,暑又烈於此,此如不可耐,彼岂皆暍死?聊当扶短策,北涧弄清泚。
岂必拜赐冰,恩光动闾里。 -
6.《春热》 宋·郑刚中
地气冬来不复藏,桃花都向腊前芳。
无寒疑是青春老,耐静从他白日长。
野蝶舞馀还自去,沙鸥飞断却成行。
迎风尽著单衣坐,净几留心看药方。 -
7.《秋热》 宋·王柏
西风不力征,老火未甘退。
蝉声乱耳繁,痴蚊健姑嘬。
一雨洗天来,不复有故态。
天序自分明,人心其少耐。 -
8.《秋热》 宋·方岳
衰老不耐暑,喜甚秋咫尺。
秋来几何时,炮煮乃尔剧。
老夫大失望,亦自愧两屐。
青山吾故人,可想不可觌。 -
9.《热》 宋·方岳
借使长空插羽翰,人间无地着高寒。
一丘自作清凉国,两曜谁司赤白丸。
老去诗犹堪杖屦,快哉风亦懒衣冠。
贵人要与常人别,宝带围腰大耐官。 -
10.《苦热》 宋·张嵲
三吴多异候,瘧疠日愁予。
夏日虽可畏,清风非穆如。
残春且重茧,徂暑但深居。
冻饮清凉耐,由来未可储。 -
11.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
12.《桐花》 唐·白居易
春令有常候,清明桐始发。
何此巴峡中,桐花开十月。
岂伊物理变,信是土宜别。
地气反寒暄,天时倒生杀。 -
13.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
14.《卜算子(嘲二十八兄)》 宋·陈著
风急雁声高,露冷蛩吟切。
枕剩衾寒不耐烦,长是伤离别。
望得眼儿穿,巴得心头热。
且喜重阳节又来,黄菊花先发。 -
15.《卜算子(嘲二十八兄)》 宋·陈著
风急雁声高,露冷蛩吟切。
枕剩衾寒不耐烦,长是伤离别。
望得眼儿穿,巴得心头热。
且喜重阳节又来,黄菊花先发。 -
16.《服椒法歌》 宋·陈晔
青城山老人,服椒得妙诀。
年过九十余,貌不类期耋。
再拜而请之,忻然为我说。
蜀椒贰斤净,解盐六两洁。 -
17.《赏雪骑鲸轩,子文夜归酒渴,侍儿荐茗饮蜜浆》 宋·范成大
溪山四时佳,今日更奇绝。
天公妙庄严,施此一川雪。
飞花浩如海,眩转塞空阔。
水西万珠树,玉塔照银阙。 -
18.《次韵答叔原会寂照房呈稚川》 宋·黄庭坚
客愁非一种,历乱如蜜房。
食甘念慈母,衣绽怀孟光。
我家犹北门,王子渺湖湘。
寄书无雁来,衰草漫寒塘。 -
19.《次韵和永叔石枕与笛竹簟》 宋·梅尧臣
溪上枕剖龙卵石,蕲匠簟制蛇皮纹。
客从东方一持赠,竹色蒸青石抱云。
磨沙斲骨自含润,饱霜吊节无留尘。
京师贵豪空有力,六月耐此炎蒸剧。 -
20.《张安国约同赋仇氏{匡去王加赣}瓮酒》 宋·张栻
人间炎热不可耐,君家瓮头春未央。
想当醉倒卧永日,梦绕清淮归故乡。
后生那得识此酒,从君乞方还肯否。
徽州作赋为欷歔,荆州诗来端起予。