-
1.《悲愤诗》 魏晋·蔡琰
嗟薄祜兮遭世患。
宗族殄兮门户单。
身执略兮入西关。
历险阻兮之羗蛮。 -
2.《咏怀诗》 明·唐寅
灌木寒声集,丛筱静色深。
冰霜岁聿暮,方昭君子心。
射干蔽豫章,慨惜自古今。
嶰谷失黄钟,大雅变正音。
为子酌大斗,为我调鸣琴。
仰偃草木间,世道随浮沉。 -
3.《饯雍聿之潞州谒李中丞》 唐·韦应物
郁郁雨相遇,出门草青青。
酒酣拔剑舞,慷慨送子行。
驱马涉大河,日暮怀洛京。
前登太行路,志士亦未平。 -
4.《秋暮书怀》 宋·张舜民
客舍无前后,分明似一舟。
瓶罂生计小,儿女长年忧。
糊口身将老,谋归岁聿周。
布衣今复敝,莫问黑貂裘。 -
5.《斋中弄笔偶书示子聿》 宋·陆游
左右琴樽静不哗,放翁新作老生涯。
焚香细读斜川集,候火亲烹顾渚茶。
书为半酣差近古,诗虽苦思未名家。
一窗残日呼愁起,袅袅江城咽暮笳。 -
6.《思归示子聿》 宋·陆游
平生爱山水,游陟老不厌。
此外惟读书,垂死尚关念。
方昔少壮时,万里携一剑。
自从还故山,日夜就收歛。 -
7.《聿追题壁》 宋·刘过
路转羊肠曲,山藏蜗角深。
树多成荫密,水少亦悲吟。
露草重阳泪,风花寒食心。
摩挲暮铭看,久立读碑阴。 -
8.《十月》 宋·叶巽斋
维此十月,岁聿云暮。
惟月之良,是谓盈数。
阴极于坎,阳比于子。
阴阳消长,否泰攸寓。 -
9.《秋日旅怀》 明·刘琏
秋气生白虹,秋声入高树。
离离星汉明,杳杳孤鸟度。
夜坐不觉久,逍遥散余步。
鬓毛动凄风,罗裳怯零露。
寒阴日已侵,芳岁聿云暮。
眷言思我乡,谁与将尺素? -
10.《秋晚》 宋·陆游
梧桐落井床,蟋蟀在书堂。
徂岁聿云暮,揽衣慨以慷。
一生常蹭蹬,万事略更尝。
赖有铭心语,南华论坐忘。