-
101.《天池寺夜与主僧觉翁圆上共坐谈浯溪山水之胜》 宋·董嗣杲
空云驾我登天池,江山秋渺无津涯。
涉溪蓦栈借杖藜,光景体认裁诗。
峥嵘寺门窝风低,塔铃喧风际天吹。
方丈轩槛供毗尼,老僧喜气扬须眉。 -
102.《次韵苏主管青溪十绝句》 宋·项安世
风前月放玉杯圆,雨后云拖翠楼纎。
月要钟山全体见,云师只肯露微尖。 -
103.《次韵陶节推问疾》 宋·项安世
酒病诗狂失已多,之人未弃肯来过。
悔将虫篆疲锼刻,旋讲熊经学按摩。
容我力湔卢骆体,与君同赴闵颜科。
瑶琴一曲春风里,思绕龙门看洛河。 -
104.《次韵答席蕃秀才论春秋》 宋·项安世
北冀之土南交州,瓜戎直西东泗浮。
中间代霸若桃梗,列国聚散同夫不。
史编断烂杂蟲鼠,野记纷纶充马牛。
惊雷破聩目开瞽,上起蔑歃终麟游。 -
105.《郡人请开旧江口因往视之而作》 宋·晁公溯
大江何时来,齧我千步堤。
居人念水至,前年拆鸡栖。
浸淫势未已,老圃忧夏畦。
青青五亩蔬,素沙黄卷泥。 -
106.《和梅韵》 宋·陈淳
不妨雪压与霜糊,友结松筠鄙橘奴。
特放孤标先暖觉,肯随众卉望寒逋。
疑将冰月为精爽,端借琼瑶琢体肤。
闯出一元生物意,从兹引领万容姝。 -
107.《永邑杨君鉴子明譬斋读书将从事於古人为己之》 宋·陈文蔚
人性靡不善,因物始有迁。
本体遭剥蚀,如鉴尘所昏。
畴昔均秉彝,善端本绵绵。
既茂闲邪功,诚心所由存。 -
108.《为张都目益题爪哇王后将相图》 宋·方回
闍婆之国古来有,其人裸体蓬厥首。
后来改号作爪哇,君僭称王妻僭后。
跣足露乳布缠腰,往往自妍不知丑。
千岛万岛南海南,谓远无虞险可守。 -
109.《和陶咏二疏为郝梦卿画图卢处道题跋作》 宋·方回
彭泽五斗米,竟为督邮去。
动干寄奴诛,孰识日涉趣。
汉元潜震宫,广受忽高举。
心已料恭显,定至杀萧傅。 -
110.《哭肯堂赵公拟老杜八哀体》 宋·方回
飞鸿离鱼网,玉石有俱焚。
冥冥岂无志,鬼物妒玙璠。
今代赵广汉,谁欤哀王孙。
粹然东南稟,顽薄推廉敦。 -
111.《释临邛记方物戏作》 宋·方回
昔人注尔雅,大儒以为诮。
学诗贵多识,圣言厥有诏。
下博梯上约,后进曷克劭。
矧于点{左黑右南}间,懵弗省体要。 -
112.《诗思》 宋·方回
野眺荒山外,诗愁细雨中。
肯令一字俗,已拼百年穷。
病体皮肤皱,寒庖糗饵空。
戎葵独何事,故作向人红。 -
113.《閒居多暇追叙旧游成一百十韵》 宋·释文珦
予生驽且钝,良御谩加鞭。
蹇步常居后,长途靡克前。
於焉辞里塾,竟尔向林泉。
鲁诰方擩哜,真乘又赜研。 -
114.《偈颂三十首》 宋·释印肃
佛是西天之梵语,此土将觉义以同名。
心边不觉属众生,心转觉时一切佛。
佛开口处为言教,化导迷心转觉心。
众生开口成寐语,沙魇群迷叫不醒。 -
115.《偈颂三十首》 宋·释印肃
圆应牛,经劫没人收。
若不遇人,虚度春秋。
如今横穿鼻孔,水草皆休。
有时放,有时收, -
116.《信士画真请赞》 宋·释印肃
非迷非悟,谁强名模。
无相三昧,不受涂糊。
越色超声无个事,连声不断念苏卢。
眉芒动处千光含,自肯除非大丈夫。 -
117.《洪钟歌》 宋·释印肃
昭文昭文施一钟,悬空随叩警盲聋。
圆音不断周沙界,纯体金刚空不空。
虽含响,击即通,十方诸佛应声中。 -
118.《萍乡县丞求颂》 宋·释印肃
杜门终日不通书,得意忘言总不拘。
举向世间人不会,妄谈生死事区区。
信香不昧和光爇,祸福皆心岂有殊。
心本全真含万有,只缘六处起诸愚。 -
119.《普庵歌》 宋·释印肃
祝个普庵纯宝贝,妙慧庄严真畅快。
无门为户到人稀,万里神光圆顶盖。
非相身,无不在,体露堂堂声色外。 -
120.《行者妙晓求颂》 宋·释印肃
头头相应人希会,物物皆真体不殊。
但办肯心终不赚,情忘想尽入无余。
自是出家无眼目,只言苦行落空虚。
甘贽在俗犹通理,妙晓无求自得珠。