-
81.《题赵善长为李原复所画山水》 元·王逢
日光青寒杀气白,山童林髡水缩脉。
城舂堕指扌朱送馁,莽苍坤舆大宵宅。
齐东赵原吴下客,辞荣养母韩康伯。
酒狂忽忆雍熙时,画法荆关海岳窄。 -
82.《念奴娇 花草粹编卷十引水浒传》 元·完颜亮
天丁震怒,掀翻银海,散乱珠箔。
六出奇花飞滚滚,平填了、山中丘壑。
皓虎颠狂,素麟猖獗,掣断真珠索。
玉龙酣战,鳞甲满天飘落。 -
83.《满江红 寄何侍御》 元·魏初
少日肝肠,云梦地、气吞八九。
今老去,才疏计拙,百居人后。
倦处收回行路脚,懒来噤却吟诗口。
算从前、四十九年非,如回首。 -
84.《清平乐 次前韵》 元·刘敏中
悠扬酒望。
点缀春情状。
云气欲酣花气荡。
语燕啼莺下上。
水边柳阁松庵。
遥遥眼力先探。
一阵山风雨过,马头日脚烘岚。 -
85.《苏幕遮 无机深远,下手速修无太迟》 元·潜真子
地气腾,天雨降。
万物生芽,便是天机象。
山顶有泉深数丈。
索短求他,要觅应难望。
少年修,根脚壮。
老后铅虚,汞少如何向。
视听都休神散荡。
本去乾枯,怎得成无上。 -
86.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
87.《蓝关图》 明·沈周
卷中谁貌蓝关雪,瘦马凌兢寒切骨。
阿湘远来候马前,低首擎拳赤脚热。
拥鞍相向殊惨情,神气宛宛人欲生。
瘴江嘱语亦切至,掩吻哀哦如有声。
笔痕入素淡而媚,顾陆之间见能事。
前人遗迹不易题,安得起公为画记。 -
88.《睡起自遣》 明·沈周
书枕悠悠自小康,何须断送脚尘忙。
屏心云气山开画,树里檐声雨满堂。
名利可怜鸡有肋,神仙只累鼠拖肠。
时时具酒招邻曲,闲与桑麻较短长。 -
89.《季春下澣游南龛》 宋·冯伯规
四山如蝟毛,中有线路萦。
谁人导我来,得此掌许平。
雨后天宇空,夏气和且清。
休日一无事,驾言南山行。 -
90.《寿凝院呈山主志师》 宋·葛密
一径直岩隈,亭轩四面开。
涛头转山急,雨脚满江来。
怪石生云气,修篁待风材。
他年白莲社,应许继宗雷。 -
91.《大华山》 宋·何异
地灵推宝盖,奇崛跨三州。
帝座联枢极,星躔值斗牛。
江南夸绝胜,仙伯揖浮邱。
旧观依山脚,崇坛冠岭头。 -
92.《留别社友》 宋·胡仲参
漫浪归来六换秋,又携书剑入皇州。
得些湖海元龙气,作个出川司马游。
奔走客城因念脚,勾牵时事上眉头。
中朝满目皆知已,还有篇诗遣寄不。 -
93.《古柏行》 明·李奎
虞山古柏几千岁,根盘节错罗星文。
灵气常悬白日雨,疏枝乱洒青天云。
霜柯露干了不识,半是苍苔半成石。
石上犹存古镜光,青萍未拭芙蓉色。 -
94.《陟驼巘》 宋·卢方春
雨凉陟驼巘,转历九十折。
短竹亦自阴,小家亦自洁。
寻草补断蹊,行人以旱说。
农哭眼睛落,天懒霹雳歇。 -
95.《光风霁月亭》 宋·吕人龙
江边回首见峥嵘,砥柱颓波气象狞。
三面好山俱觌面,一泓寒绿不闻声。
月从康节诗边吐,风向包羲易里生。
如此生涯天未老,更须著脚外间行。 -
96.《颂古五首》 宋·释彦岑
蛮奴赤脚上皇州,卖尽奇珍跨白牛。
贪著市朝人作市,又随歌舞上官楼。
多意气,好风流,月冷珠帘挂玉钩。
分明忘却来时路,百尺竿头辊绣毬。 -
97.《偈颂四十二首》 宋·释祖先
达磨西来事,今人谩度量。
天河争起浪,月桂不闻香。
达磨西来事,今人谩度量。
人贫智短,马瘦毛长。
天气或晴或雨,白云乍卷乍舒。
行脚汉奔南走北似信不信,老臊胡游梁历魏似有似无。 -
98.《义役》 宋·汪师旦
管窥当世务,如见肺与肝。
惟有差役法,立判最为难。
姑以一乡论,利病胡可殚。
地里有宽狭,户籍有耗繁。 -
99.《题元子故宅》 宋·文有年
漫郎百事皆漫尔,独有溪山认作吾。
念无一物镇泉石,生怕偃蹇羞吾徒。
灵武中兴功掩德,天地大义须人扶。
宁将善颂寓谲谏,百世闻之立懦夫。 -
100.《次袁说友巫山十二峰二十五韵》 宋·毋丘恪
缣素巧貌溪山姿,宝藏肯笑虎头痴。
何人夜半胠箧去,信为羽化无疑迟。
魏明不惜万夫办,凿山累土夸神奇。
景明突起芳林苑,谷城文石光参差。